Poszukiwanie pierwszej pracy nie jest łatwym zadaniem. Chcąc zdobyć doświadczenie w zawodzie potrzebna jest praca, ale pracodawcy niechętnie zatrudniają pracowników bez doświadczenia. Jakie są zatem inne sposoby na uzyskanie potrzebnych umiejętności bez nawiązywania stosunku pracy? Oto dwa rozwiązania, którymi warto się zainteresować.
Absolwentów wkraczających na rynek pracy powinny zainteresować dwie formy zdobywania umiejętności praktycznych: praktyka absolwencka oraz staż z urzędu pracy. Oba te rozwiązania mogą być realizowane niezwłocznie po zakończeniu szkoły. O ile korzystanie ze stażu będzie wymagało wcześniejszej rejestracji w urzędzie pracy, o tyle praktyki absolwenckie mogą odbywać się niezależnie od statusu bezrobotnego. Co jednak nie ogranicza praktykantowi możliwości rejestracji w urzędzie.
Praktyka absolwencka
Praktyka absolwencka ma na celu ułatwienie absolwentom uzyskania doświadczenia i nabywania umiejętności praktycznych niezbędnych do wykonywania pracy. Z tego rozwiązania może skorzystać absolwent gimnazjum lub ośmioletniej szkoły podstawowej (w tym absolwent równorzędnej szkoły zagranicznej), który w dniu rozpoczęcia praktyk nie ukończył jeszcze 30. roku życia.
Czas trwania praktyki u jednego pracodawcy nie może przekroczyć 3 miesięcy. Możliwe jest zawarcie kilku umów z praktykantem, ale ich łączny okres obowiązywania nie może przekroczyć 3 miesięcy.
Praktyka absolwencka może odbywać się nieodpłatnie lub odpłatnie. Jeśli pracodawca decyduje się wypłacać świadczenie pieniężne, jego wysokość nie może przekraczać 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę brutto miesięcznie (sprawdź aktualne wskaźniki).
W przypadku gdy praktyka odbywana jest nieodpłatnie, umowę można rozwiązać pisemnie w dowolnym momencie. Inaczej jest, gdy praktykant otrzymuje świadczenie. Wtedy umowę rozwiązuje się z zachowaniem 7-dniowego wypowiedzenia.
Staż z urzędu pracy
Staż daje możliwość nabywania umiejętności praktycznych poprzez ich wykonywanie w miejscu pracy. Z tego rozwiązania mogą korzystać osoby bezrobotne zarejestrowane w powiatowym urzędzie pracy zgodnym ze swoim meldunkiem stałym lub czasowym. Realizacja stażu odbywa się poprzez skierowanie bezrobotnego do pracodawcy, który po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku podpisał umowę o organizację stażu w swojej firmie.
Czas trwania stażu to standardowo od 3 do 6 miesięcy. Wyjątek stanowią osoby, które nie ukończyły jeszcze 30. roku życia. Tym bezrobotnym urząd pracy może sfinansować staż nawet do 12 miesięcy.
W trakcie nabywania umiejętności praktycznych urząd pracy wypłaca stażyście stypendium w wysokości 120% kwoty zasiłku dla bezrobotnych (sprawdź aktualne wskaźniki).
Stronami umowy o organizację stażu są pracodawca i urząd pracy, a jej rozwiązanie może nastąpić tylko w ściśle określonych sytuacjach. Takim przykładem jest niedotrzymanie warunków umowy lub nierealizowanie programu stażu. Rozwiązanie umowy następuje wtedy z urzędu lub na wniosek bezrobotnego. Urząd pracy, na wniosek pracodawcy lub z urzędu, może też pozbawić bezrobotnego możliwości kontynuowania stażu w przypadku:
- naruszenia podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy,
- nieusprawiedliwionej nieobecności podczas więcej niż jednego dnia stażu,
- usprawiedliwionej nieobecności uniemożliwiającej zrealizowanie programu stażu.
Jeśli osoba bezrobotna z własnej winy przerywa staż, urząd pracy ma podstawę do jej wyrejestrowania na okres przynajmniej 120 dni. Ale jeśli do przerwania stażu dochodzi z powodu podjęcia przez nią zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, nie będzie ona ponosiła z tego tytułu negatywnych konsekwencji.
Justyna Bilicz (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)
Źródło:
Ustawa z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich.
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, art. 2 ust. 1 pkt 34, art. 33 ust. 4 pkt 7, art. 53.