Kryteria, którymi pracodawca nie może się posługiwać różnicując sytuację pracowników to w szczególności płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Równe traktowanie oznacza niedyskryminowanie w jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio z wymienionych wyżej przyczyn, zwanych kryteriami dyskryminacyjnymi.
Dyskryminowanie bezpośrednie zachodzi wtedy, gdy pracownik był, jest lub mógł by być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy. Z dyskryminacją pośrednią będziemy mieli do czynienia wtedy, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium lub podjętego działania występują dysproporcje w zakresie warunków zatrudnienia na niekorzyść wszystkich lub znacznej liczby pracowników należącej do grupy wyróżnionej ze względu na jedną lub kilka przyczyn wymienionych wyżej, jeżeli dysproporcje te nie mogą być uzasadnione obiektywnymi powodami.
Czytaj także: Czym jest dyskryminacja?
W biurze, w którym pracuję jest zatrudnionych 10 pracowników. Dwie z nich, to matki, którym niedawno urodziły się dzieci. Zauważyłam, że pracodawca traktuje je inaczej, zleca im mniej absorbujące zadania, wysyła do domu, kiedy muszą zostać na nadgodzinach a ich pracę zleca innym pracownikom. Czuję się dyskryminowana przez to, że nie mając dzieci muszę więcej pracować. Czy takie zachowanie pracodawcy będzie dyskryminacją? Nie.
Polecamy serwis: Urlopy
Niektóre zachowania, nawet jeżeli wydają się krzywdzące dla innych pracowników, nie będą uznawane za dyskryminację. Należą do nich w szczególności:
1) niezatrudnianie pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych jako kryteria dyskryminacyjne, jeżeli jest to uzasadnione ze względu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania lub wymagania zawodowe stawiane pracownikom,
2) wypowiedzenie pracownikowi warunków zatrudnienia w zakresie wymiaru czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami nie dotyczącymi pracowników,
3) stosowanie środków, które różnicują sytuację prawną pracownika ze względu na ochronę rodzicielstwa, wiek lub niepełnosprawność pracownika,
4) ustalanie warunków zatrudniania i zwalniania pracowników, zasad wynagradzania i awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych – z uwzględnieniem kryterium stażu pracy.
Źródło: www.pip.gov.pl