Okres wypowiedzenia umowy na czas określony
13 marca 2014 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał wyrok dotyczący okresu wypowiedzenia przyjętego w polskim Kodeksie pracy dla umów na czas określony.
Sprawa ta trafiła przed Trybunał Sprawiedliwości UE w konsekwencji pytania prejudycjalnego skierowanego przez Sąd Rejonowego w Białymstoku, przed którym to sprawa się toczyła. Sąd Rejonowy poddał pod wątpliwość art. 33 Kodeksu Pracy, wprowadzający sztywny, niezależny od długości zakładowego stażu pracy pracowników, dwutygodniowy okres wypowiedzenia umów zawartych na czas określony, mających trwać dłużej niż 6 miesięcy, w sytuacji, gdy na mocy art. 36 § 1 Kodeksu pracy, okres wypowiedzenia umów o pracę zawartych na czas nieokreślony jest uzależniony od długości zakładowego stażu pracy pracowników i może wynosić od dwóch tygodni aż do trzech miesięcy.
Dotychczasowe regulacje
Wypowiedzenie umowy zawartej na czas określony ma charakter wyjątkowy i możliwe jest przy spełnieniu dwóch warunków. Po pierwsze umowa powinna być zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, po drugie zaś strony przy jej zawieraniu muszą przewidzieć dopuszczalność rozwiązania tej umowy za 2-tygodniowym wypowiedzeniem, nie ma jednak przeszkód jeżeli chodzi o przedłużenie terminu, za wcześniejszym porozumieniem stron.
Polecany produkt: Przewodnik po zmianach przepisów 2014/2015
Okres wypowiedzenia wynosi 2 tygodnie, niezależnego od długości zakładowego stażu pracy danego pracownika, podczas gdy długość okresu wypowiedzenia w przypadku umów o pracę zawartych na czas nieokreślony jest ustalana stosownie do stażu pracy danego pracownika. W takim przypadku może wynosić ona od dwóch tygodni do trzech miesięcy, nawet, gdy obie kategorie pracowników znajdują się w porównywalnych sytuacjach.
Okresy wypowiedzenia umowy o pracę
Regulacje Unii Europejskiej
Zgodnie z zasadą niedyskryminacji, wynikającą z Porozumienia ramowego w sprawie umów na czas określony, zawartego dnia 18 marca 1999 r. między głównymi organizacjami międzybranżowymi (UNICE, CEEP oraz ETUC), wdrożonego do porządku prawnego Unii Europejskiej Dyrektywą Rady nr 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącą Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC):
„Jeżeli chodzi o warunki pracy, pracownicy zatrudnieni na czas określony nie będą traktowani w sposób mniej korzystny niż porównywalni pracownicy zatrudnieni na czas nieokreślony, jedynie z tego powodu, że pracują na czas określony, chyba że zróżnicowane traktowanie uzasadnione jest powodami o charakterze obiektywnym.”
Jak liczyć okresy wypowiedzenia pracy?
Trybunał zaznaczył, iż dyskryminujące jest uniezależnienie długości okresu wypowiedzenia umów terminowych od stażu pracy osób zatrudnionych na podstawie tychże umów, przy jednoczesnym uzależnieniu długości okresu wypowiedzenia od stażu pracy przy umowach zawieranych na czas nieokreślony.