Pracownik pracujący w nocy 27 marca przepracuje de facto godzinę mniej. Nie oznacza to jednak, że będzie mu się należało mniejsze wynagrodzenie. W praktyce zmianę czasu, a zatem godzinę mniej pracy należy potraktować tak jak niezawiniony przez pracownika przestój, zgodnie z art. 81 Kodeksu pracy.
Wspomniany przepis stanowi, że pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia. Co ważne, za taki niezawiniony przez pracownika postój należy mu się całe wynagrodzenie. Zmiana czasu jest przyczyną niezawinioną przez pracownika i w praktyce obciąża pracodawcę.
Inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku zmiany czasu z letniego na zimowy, gdzie pracownik pracujący nocą pracuje w praktyce godzinę dłużej.
Przeczytaj również: Do jakiego sądu złożyć pozew w prawie pracy?
Pan Tomek pracuje w markecie, w którym obowiązuje system trzyzmianowy. W dzień, w którym przypada zmiana czasu na zimowy pracuje w godzinach od 22.00 do 6.00. W nocy z godziny trzeciej na drugą należy cofnąć czas o godzinę, co oznacza dla Pana Tomka pracę przez 9 godzin zamiast 8.
W przedstawionym powyżej przypadku godzina przepracowana więcej będzie dla pracownika godziną nadliczbową, za którą pracodawca będzie musiał wypłacić dodatkowe wynagrodzenie bądź też udzielić czasu wolnego.
Polecamy serwis Kodeks pracy