Warunki zatrudnienia pracowników skierowanych do pracy na terytorium Polski z państwa członkowskiego UE są uregulowane w Kodeksie pracy. Przepisy art. 671 i 672 kodeksu pracy stosuje się odpowiednio w przypadku wykonywania takiej pracy przez pracownika, którego pracodawca ma siedzibę w państwie niebędącym członkiem Unii Europejskiej (art. 673 k.p.).
Uproszczenia w procedurze zatrudniania cudzoziemców >>
Obowiązek pracodawcy zapewnienia warunków zatrudnienia nie mniej korzystnych niż wynikające z kodeksu pracy oraz innych przepisów, jeżeli kieruje pracownika do pracy na terytorium Polski ustanawia art. 671 § 2 k.p.:
- w związku z realizacją umowy zawartej przez tego pracodawcę z podmiotem zagranicznym,
- w zagranicznym oddziale (filii) tego pracodawcy,
- jako agencja pracy tymczasowej.
Coraz więcej nielegalnie zatrudnianych cudzoziemców >>
Warunki zatrudnienia obcokrajowca dotyczą:
- norm i wymiaru czasu pracy oraz okresów odpoczynku dobowego i tygodniowego,
- urlopu wypoczynkowego,
- minimalnego wynagrodzenia za pracę,
- dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych,
- bhp,
- uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem,
- zatrudniania młodocianych oraz wykonywania pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko,
- zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu,
- wykonywania pracy zgodnie z przepisami o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.
Obowiązek zapewnienia warunków zatrudnienia w zakresie wymiaru urlopu wypoczynkowego, minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych nie dotyczy pracowników, jeżeli zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami wykonują oni na danym stanowisku przez okres nie dłuższy niż 8 dni w ciągu roku (poczynając od dnia rozpoczęcia pracy na danym stanowisku) wstępne prace montażowe lub instalacyjne poza budownictwem, przewidziane w umowie zawartej przez pracodawcę z podmiotem zagranicznym, których wykonanie jest niezbędne do korzystania z dostarczonych wyrobów.
Rośnie liczba naruszeń praw cudzoziemców pracujących w Polsce >>
Ponadto stosowanie powyższych zasad jest wyłączone w przypadku przedsiębiorstw marynarki handlowej. Chodzi o załogi na morskich statkach handlowych, jeżeli pracodawca ma siedzibę w państwie będącym członkiem Unii Europejskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), czyli stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (art. 674 k.p.).