Pracownik powinien w sposób przyjęty u danego pracodawcy złożyć w odpowiednim terminie wniosek o udzielenie urlopu ze wskazaniem proponowanego terminu urlopu, lecz pracodawca nie jest tym wnioskiem związany i ustala plan urlopów w zasadzie samodzielnie. Powinien on jednak w miarę możliwości brać pod uwagę wnioski pracowników z jednej strony i potrzeby zakładu pracy z drugiej.
Pracodawca nie ma już obowiązku konsultować planu urlopu z organizacją z związkową. Co więcej, jeżeli wyrazi ona zgodę lub jeśli w zakładzie nie działa organizacja związkowa, pracodawca nie ma obowiązku sporządzania planu urlopów, lecz ustala termin urlopu wypoczynkowego z pracownikiem w drodze porozumienia.
Pracownik może wykorzystać urlop w zaproponowanym przez siebie terminie dopiero wtedy, gdy termin ten został zaakceptowany przez pracodawcę w drodze ustalenia planu urlopów lub na podstawie zawartego między nimi porozumienia. Samo zatem złożenie wniosku nie upoważnia pracownika do wykorzystania urlopu. Jego nieobecność w pracy w takim przypadku może być uznana za naruszenie obowiązków pracowniczych i może być podstawą wypowiedzenia umowy o pracę.
Polecamy serwis: Zatrudnienie
W styczniu 2010 r. pracodawca ustalał z pracownikami plan urlopów. Pani Monika wpisała, że wykorzysta swój urlop w dniach 15 lipca – 7 sierpnia, łącznie trzy tygodnie. Kiedy przyszedł lipiec okazało się, że Pani Monika chce przesunąć swój urlop na 1 – 21 sierpnia, gdyż wtedy wycieczka którą planowała jest 800zł tańsza. Pani Monika nie może jednak dokonać takiej zmiany samodzielnie, musi wstrzymać się z urlopem do czasu, aż pracodawca wyrazi zgodę na tę zmianę.
Zobacz także: Przesunięcie urlopu - kilka wskazówek
W planie urlopów nie uwzględnia się przysługujących pracownikowi czterech dni urlopu na żądanie. Łączny wymiar urlopu wykorzystanego przez pracownika na jego żądanie i we wskazanym przez niego terminie nie może przekroczyć w roku kalendarzowym 4 dni, niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy