Dotacja unijna nie jest oprocentowana i nie trzeba jej zwracać. O jej udzielenie mogą występować zarówno nowo powstałe przedsiębiorstwa, jak i osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą.
Krok 1 - wybór nazwy
Pierwszym krokiem zmierzającym w kierunku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej jest wybór jej nazwy. Należy jednak pamiętać o art. 434 k.c., zgodnie z którym „Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych”. Równolegle należy wybrać przedmiot działalności, który musi być zgodny z Polską Klasyfikacją Działalności (dostępna na stronach Głównego Urzędu Statystycznego - www.stat.gov.pl).
Miejscem, gdzie najpierw należy zarejestrować działalność, jest właściwy ze względu na miejsce zameldowania urząd miasta lub gminy - wydział działalności gospodarczej i zezwoleń.
Na otrzymanym formularzu dokonuje się zgłoszenia o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, w którym podaje się:
- oznaczenie przedsiębiorcy,
- miejsce zamieszkania, adres przedsiębiorcy,
- siedzibę i adres zakładu głównego,
- oddziały bądź inne stałe miejsca i adresy wykonywania działalności,
- kod według PKD oraz określenie przedmiotu działalności gospodarczej,
- datę rozpoczęcia działalności.
Po upływie 14 dni (niekiedy jest to możliwe w krótszym czasie) otrzymuje się zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Po jego otrzymaniu osoba, która złożyła zgłoszenie, staje się przedsiębiorcą.
Krok 2 - uzyskanie REGON
Kolejnym krokiem jest uzyskanie zaświadczenia o numerze REGON, tj. zaświadczenia z aktualizowanego na bieżąco zbioru informacji o podmiotach gospodarki narodowej, prowadzonego w systemie informatycznym. Przy rejestrowaniu działalności do dokonywania formalności w urzędach i założenia rachunku bankowego potrzebna jest pieczątka firmy.
Na pieczątce należy zamieścić:
- nazwę firmy,
- adres firmy,
- numer REGON,
- numer NIP.
Krok 3 - konto bankowe
Następnie przedsiębiorca powinien skierować się do banku. Podmioty prowadzące działalność gospodarczą mają obowiązek posiadania odrębnego konta bankowego, na którym gromadzą oraz za pośrednictwem którego wydatkują środki pieniężne przeznaczone na realizację celów wynikających z prowadzonej działalności.
Krok 4 - uzyskanie NIP
Następnie należy skierować się do urzędu skarbowego, gdzie każdy podmiot gospodarczy ma obowiązek wypełnić zgłoszenie identyfikacyjne w celu uzyskania numeru identyfikacji podatkowej oraz dopełnić formalności związanych z obowiązkiem podatkowym. W firmach jednoosobowych NIP osobisty jest tożsamy z firmowym.
Krok 5 - zgłoszenie do ZUS
Ostatnim etapem jest zgłoszenie nie później niż 7 dni po rozpoczęciu działalności w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Należy pamiętać, że osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, zdrowotnemu i wypadkowemu.
Od 24 sierpnia 2005 r. obowiązuje zmieniona ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, co wiąże się z obniżeniem składek ZUS dla przedsiębiorców. Powyższe zwolnienie nie ma jednak zastosowania do osób, które:
- prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność,
- wykonują działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, dla którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.
Krok 6 - ubieganie się o dotacje
Po przebrnięciu procedur rejestrowych można ubiegać się o dotację. Największe szanse na dofinansowanie mają:
- osoby do 25. roku życia,
- kobiety (zwłaszcza matki samotnie wychowujące dzieci, kobiety powracające lub wchodzące po raz pierwszy na rynek pracy),
- osoby starsze - po 45. roku życia,
- osoby długotrwale bezrobotne (powyżej 12 miesięcy),
- mieszkańcy obszarów wiejskich,
- osoby niepełnosprawne.
W większości przypadków sukcesem kończą się starania o dotację tych przedsiębiorców, których prezentowane projekty wynikają z rzeczywistych potrzeb.
Prawidłowe zdefiniowanie planów oraz wynikających z nich potrzeb przedsiębiorstwa jest kluczowym etapem, który powinien rozpoczynać każdy proces pozyskiwania pomocy publicznej. Z punktu widzenia funduszy unijnych na największą pomoc mogą liczyć projekty, dotyczące średnio- i długoterminowych potrzeb przedsiębiorstw.
Działania związane z ubieganiem się o wsparcie powinny rozpoczynać się znacznie wcześniej niż w momencie ogłoszenia terminu składania wniosków o dofinansowanie. Wtedy może być już za późno na odpowiednie przygotowanie planowanego przedsięwzięcia pod kątem wymagań dotyczących wspieranych projektów. Tym samym największe szanse na dotację mają ci przedsiębiorcy, którzy swoje przedsięwzięcia planują z możliwie dużym wyprzedzeniem.
Uruchomione w Polsce programy operacyjne będą obowiązywały do końca 2013 r. W większości budżety działań zostały podzielone proporcjonalnie na wszystkie lata. Tak więc podstawowe zasady i kierunki wsparcia są niezmienne. Modyfikacji mogą ulegać tylko szczegółowe zapisy, dotyczące np. kryteriów oceny. W związku z tym przedsiębiorcy już na wstępnym etapie planowania są w stanie podejść do swoich zamierzeń inwestycyjnych w sposób strategiczny, rozmieszczając je odpowiednio w czasie, zarówno pod kątem potrzeb firmy, jak i dostępności funduszy unijnych.
Programy operacyjne są dokumentami dość ogólnymi, które wskazują główne priorytety i w sposób generalny odwołują się do typów inwestycji. Więcej konkretów wnoszą tzw. szczegółowe opisy priorytetów. Jednak najbardziej szczegółową dokumentacją będzie dokumentacja konkursowa. Powoduje to jednak, że przedsiębiorca, ubiegając się o grant, nie ma do dyspozycji standardowych zasad dla wszystkich funduszy dostępnych w Polsce. Jedyną wspólną cechą wszystkich działań jest konieczność spełnienia przez wnioskodawcę wszystkich kryteriów formalnych oraz tzw. kryteriów merytorycznych obligatoryjnych.