Umowa o pracę na czas wykonania określonej pracy – to szczególny rodzaj umowy na czas określony. Jest najbardziej zbliżona do umów cywilnoprawnych – jej celem jest wykonanie ściśle określonej pracy, z reguły w ściśle z góry określonym czasie. Pracownik pozostaje jednak pod kierownictwem pracodawcy.
Umowa ta nie może przerzucać ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej na pracownika.
Znajduje zastosowanie głównie przy świadczeniu prac, na które jest większe zapotrzebowanie w pewnych okresach, np. w wakacje przy robotach budowlanych.
Obarczona jest jednak pewnym ryzykiem dla pracodawcy. Zapewnia pracownikowi trwałość stosunku pracy. Nie podlega bowiem rozwiązaniu za wypowiedzeniem. Jedynie w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy umowa o pracę na czas wykonania określonej pracy może być rozwiązana przez każdą ze stron za 2-tygodniowym wypowiedzeniem.
Ulega jednak przedłużeniu, gdyby miała się rozwiązać po upływie trzeciego miesiąca ciąży pracownicy.
W sytuacji wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony z naruszeniem przepisów pracownikowi nie przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy ani możliwość uznania wypowiedzenia za bezskuteczne, a jedynie odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące.
Bezskuteczność wypowiedzenia lub przywrócenie do pracy orzec można wyłącznie odnośnie do pracownicy w okresie ciąży (w sytuacji gdy miała być przedłużona do dnia porodu) lub urlopu macierzyńskiego.
Umowa o pracę zawarta na czas wykonania określonej pracy zawarta po rozwiązaniu dwóch wcześniejszych umów terminowych nie staje się z mocy prawa umową o pracę na czas nieokreślony.