Mobbing – to działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu pracowników.
Pracodawca jest zobowiązany przeciwdziałać mobbingowi. To on jest odpowiedzialny za dopuszczenie do tego rodzaju praktyk. W celu skutecznego przeciwdziałania konieczne jest więc w pierwszej kolejności rozpowszechnianie wiedzy o tym, czym jest mobbing i do czego w przypadku braku jakichkolwiek środków zapobiegawczych może doprowadzić poddanego mu pracownika.
Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Jego wysokość nie określają przepisy kodeksowe. Podstawę żądania zapłaty odpowiedniej kwoty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę stanowi art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. Ciężar dowodu, że pracownik podlegał mobbingowi i że wskutek niego doznał uszczerbku na zdrowiu, spoczywa na pracowniku.
Oprócz zadośćuczynienia pracownik może dochodzić od pracodawcy odszkodowania, gdy wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę. Odszkodowanie z tego tytułu nie może być niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jego maksymalna kwota nie została określona. Analizując jednak pozostałe przepisy Kodeksu pracy, można stwierdzić, że w zasadzie nie powinno być ono wyższe niż za okres 3 miesięcy (tak jak ma to miejsce w przypadku niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę).