Niezdolność do pracy z powodu choroby jest uzasadnioną przyczyną nieobecności w pracy. Pomimo, iż pracownik nie świadczy pracy otrzymuje on za ten okres wynagrodzenie.
Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:
- choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia
- wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży w pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia,
- poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.
Wysokość wynagrodzenia w czasie choroby wynosi:
- 80% wynagrodzenia w przypadku choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
- 100% wynagrodzenia w przypadku choroby przypadającej w czasie ciąży lub spowodowanej wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy.
- 100% wynagrodzenia dla dawcy.
Polecamy: Kodeks pracy 2018. Praktyczny komentarz z przykładami.
Wynagrodzenie chorobowe oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
Wynagrodzenie za czas choroby wypłacane jest za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
Wynagrodzenie za czas choroby nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Natomiast nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.
Dobrowolne potrącenia z wynagrodzenia pracownika (art. 91)
Za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy. Pracownikowi za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy z powodu choroby przysługuje wynagrodzenie finansowane ze środków pracodawcy, natomiast od 34. dnia choroby nabywa on prawo do zasiłku chorobowego finansowanego z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Jeżeli 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia za czas choroby, od 1 stycznia nadal będzie otrzymywał wynagrodzenie chorobowe. Okres 33 dni od 1 stycznia liczy się na nowo. Nie ma żadnego znaczenia, ile dni choroby z przewidzianych 33 dni limitu pracownik wykorzystał w starym roku. Jeśli 31 grudnia będzie przypadał 33. dzień niezdolności do pracy z powodu choroby, a pracownik nadal będzie chory, to począwszy od 1 stycznia należy rozpocząć od nowa odliczanie 33 dni wypłaty wynagrodzenia chorobowego.
W przypadku niezdolności do pracy pracownika, który ukończył 50 rok życia mowa jest niezdolności pracownika do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.