Pojęcie „godziwego wynagrodzenia” w świetle Kodeksu pracy
Jedną z podstawowych zasad prawa pracy jest uregulowane w art. 13 k.p. prawo do godziwego wynagrodzenia za pracę. Stosownie do art. 13 k.p. pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzenia za pracę, a warunki realizacji tego prawa określają przepisy prawa pracy oraz polityka państwa w dziedzinie płac, w szczególności poprzez ustalanie minimalnego wynagrodzenia za pracę. W Kodeksie pracy brak jest jednak definicji „godziwego wynagrodzenia”, w związku z tym należy odwołać się do orzecznictwa.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2010 r., II PK 50/10 „godziwe wynagrodzenie za pracę to wynagrodzenie odpowiednie, właściwe, słuszne, rzetelne, uczciwe. Takie rozumienie godziwości wynagrodzenia odpowiada kryteriom ustalenia wysokości wynagrodzenia z art. 78 § 1 k.p”.
Polecamy produkt: Kodeks pracy 2016 z komentarzem
Należy wskazać, że ustawodawca nie przewidział bezpośrednich sankcji w przypadku uregulowania przez strony umowy o pracę wynagrodzenia w wysokości, która nie odpowiada art. 13 k.p. Natomiast, jeżeli wysokość wynagrodzenia jest poniżej minimalnego wynagrodzenia za pracę, powyższe postanowienie jest nieważne, a w jego miejsce mają zastosowanie przepisy o minimalnym wynagrodzeniu.
Art. 13 k.p. nie stanowi podstawy żądania podwyższenia wynagrodzenia za pracę. Wyjątkiem jest możliwość żądania jego wyrównania do poziomu minimalnego wynagrodzenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2006 r., I PK 230/05). Stosownie natomiast do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2006 r., III PK 22/06, poza przypadkiem naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu, sąd pracy nie może ukształtować wynagrodzenia za pracę, jeżeli jest ono wypłacane w wysokości mieszczącej się w granicach określonych w przepisach prawa pracy i umowie o pracę.
Autor: Izabela Kultys - aplikant radcowski, Kancelaria Radców Prawnych i Doradców Podatkowych Bernatowicz Komorniczak Mazur sp.p.
Źródło: BCC