Zgodnie z omawianym artykułem, pracodawca jest zobowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika. Kodeks pracy jako przykład dóbr osobistych wymienia tylko godność pracownika. Taka szczątkowa regulacja powoduje konieczność odniesienia się w pozostałych przypadkach do unormowania kodeksu cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 300 kodeksu pracy, w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.
Zobacz: Nawiązanie stosunku pracy (art. 11)
Dobra osobiste w kodeksie cywilnym
Art. 23 kodeksu cywilnego wymienia kolejne przykłady (zawiera bowiem katalog niezamknięty) dóbr osobistych stanowiąc, że dobra osobiste człowieka obejmują w szczególności:
- zdrowie,
- wolność,
- cześć,
- swobodę sumienia,
- nazwisko lub pseudonim,
- wizerunek,
- tajemnicę korespondencji,
- nietykalność mieszkania,
- twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską.
Zobacz serwis: Wynagrodzenie
Ochrona dóbr osobistych
W myśl art. 24 § 1 kodeksu cywilnego, osoba, której dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może ona także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebne do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie cywilnym można również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
Podstawa prawna: art. 11(1) Kodeksu pracy, art. 23, 24 Kodeksu cywilnego.