W określonych sytuacjach pracownik ponosi za swoje błędne zachowanie odpowiedzialność. Jeśli nie wykonał lub wykonał nienależycie swoje obowiązki i przyczynił się tym do powstania szkody w mieniu pracodawcy, ma obowiązek naprawić szkodę. Pracownik ponosi odpowiedzialność za swoje działania i zaniechania. Nie bierze jednak na siebie odpowiedzialności za inne osoby. Nie poniesie on odpowiedzialności za szkodę, jeśli przyczynił się do jej powstania lub zwiększenia pracodawca albo inna osoba.
Zwolnienie obowiązuje pracownika, niezależnie od tego, czy przyczynienie się innych osób ma charakter zawiniony czy też niezawiniony. Istotne jest, aby pozostawało o w związku przyczynowym z powstaniem lub zwiększeniem szkody.
Zobacz: Pracodawca musi wykazać winę pracownika (art. 116)
Przyczynami powstania szkody, za które nie odpowie pracownik mogą być złe warunki pracy, zawinione przez pracodawcę, nieprawidłowa organizacja pracy lub braku odpowiedniego nadzoru i kontroli. Powierzenie pracownikowi nie wykwalifikowanemu obowiązków, które nie jest w stanie wykonać. Nałożenie na pracownika zbyt dużej ilości zadań.
Pracownik nie odpowie za szkodę powstała przez okoliczności niemające żadnego związku z pracą, którym pracownik nie mógł zapobiec nawet przy dołożeniu należytej staranności, np. włamanie lub kradzież.
Pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a w szczególności nie odpowiada za szkodę wynikłą w związku z działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka.
Zobacz serwis: Wynagrodzenie
Pracownik zwolniony jest z odpowiedzialności za szkody wynikłe w związku z działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka. Zachowanie takie nie ma cech bezprawności, a jego negatywne skutki obciążają pracodawcę. Na pracodawcy spoczywa ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej.
Podstawa prawna: Art. 117 Kodeksu pracy