Pracę w porze nocnej wykonuje się tam, gdzie jest ona konieczna do zapewnienia toku produkcji lub usług niezbędnych dla społeczeństwa. W takich zakładach pracy należy, w ramach 10 godzin wskazanych przez ustawodawcę, określić początek i koniec 8-godzinnej pory nocnej. Pora nocna powinna być ustalona w regulaminach pracy, w układach zbiorowych pracy, w statutach. Czas jej trwania musi być znany pracownikom.
Pracownik musi być poinformowany o tym, że w zakładzie, w którym obejmuje pracę, jest ona wykonywana również w porze nocnej.
Zobacz także: Dodatek za pracę w porze nocnej
Kodeks pracy zawiera także definicję pracownika, który jest pracownikiem nocnym. Zgodnie z nią, pracującym w nocy jest pracownik, którego rozkład czasu pracy obejmuje w każdej dobie co najmniej 3 godziny pracy w porze nocnej ustalonej w układzie zbiorowym, regulaminie pracy czy w obwieszczeniu lub który w okresie rozliczeniowym pracuje w nocy co najmniej przez 1/4 obowiązującego go czasu pracy.
Czas pracy pracującego w nocy nie może przekraczać 8 godzin na dobę, jeżeli wykonuje prace szczególnie niebezpieczne albo związane z dużym wysiłkiem fizycznym lub umysłowym.
Wykaz prac szczególnie niebezpiecznych, lub związanych z dużym wysiłkiem fizycznym lub umysłowym ustala pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a jeżeli u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - z przedstawicielami pracowników wybranymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy, oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia pracowników.
Polecamy serwis: BHP
Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy zatrudnieni w nocy przy pracach szczególnie niebezpiecznych lub związanych z dużym wysiłkiem fizycznym czy umysłowym, nie są objęci ograniczeniem czasu tej pracy do 8 godzin.