Wynagrodzenie powinno zostać wypłacone do 10. dnia kolejnego miesiąca.
Pracodawca jest zobowiązany wypłacać wynagrodzenie w miejscu, terminie i czasie określonym w regulaminie pracy lub w innych przepisach prawa pracy (art. 86 k.p.). Obecnie obowiązujące przepisy prawa pracy nie przewidują odrębnych zasad dokonania wypłaty dla pracowników, z którymi stosunek pracy ustał w trakcie miesiąca. Należy zatem stwierdzić, że również w opisanym przypadku wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego (art. 85 k.p.). Jeżeli w przepisach wewnętrznych termin wypłaty ustalony został na 10. dzień następnego miesiąca, obowiązuje on również w stosunku do pracownika, z którym nastąpiło rozwiązanie umowy w poprzednim miesiącu.
Może zdarzyć się i tak, że dzień wypłaty wynagrodzenia wypadnie w dniu wolnym od pracy. W takiej sytuacji pensja pracownika powinna być mu wypłacona w dniu poprzedzającym (art. 85 § 3 k.p.). Zasada ta jest jasna w przypadku wypłaty wynagrodzenia do rąk pracownika. Powstaje jednak pytanie, czy w sytuacji wypłaty pensji na konto pracownika za spełnienie tego obowiązku należy przyjąć datę wpłynięcia pieniędzy na konto pracownika czy moment dokonania przelewu przez pracodawcę. Jak wynika z Kodeksu cywilnego oraz ukształtowanego orzecznictwa, spełnienie świadczenia przez dłużnika (pracodawcę) następuje w momencie, gdy wierzyciel (pracownik) otrzyma stosowną kwotę na wskazane konto bankowe (art. 454 i 455 k.c.). Jak stwierdził Sąd Najwyższy, spełnienie świadczenia bezgotówkowego następuje w dniu uznania rachunku bankowego wierzyciela, chyba że strony stosunku zobowiązaniowego postanowiły inaczej (uchwała z 4 stycznia 1995 r., III CZP 164/94, OSNC 1995/4/62).