Wynagrodzenie z tytułu przywrócenia pracownika do pracy stanowi przychód ze stosunku pracy i muszą je Państwo rozliczyć z podatku dochodowego i składek na ubezpieczenia. Odprawę za pisemną zgodą pracownika należy potrącić od dochodu netto pracownika (szczegóły w uzasadnieniu).
UZASADNIENIE
Pracownik ma prawo zwrócić się do sądu pracy o przywrócenie do pracy lub o odszkodowanie, jeżeli pracodawca bezzasadnie lub z naruszeniem przepisów prawa wypowiedział mu umowę. W sytuacji gdy sąd rozpatrzy sprawę na korzyść pracownika, to stosownie do żądania poszkodowanego orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia (umowy na czas nieokreślony). Jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu, sąd może przywrócić pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo przyznać odszkodowanie (art. 45 § 1 Kodeksu pracy, dalej k.p.).
Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli jednak umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem objętym ochroną, tj. z pracownikiem, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego i nabycia prawa do emerytury, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy. Dotyczy to również przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem – ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego, np. ze związkowcem (art. 47 k.p.).
Przywrócenie do pracy oznacza wznowienie stosunku pracy pod warunkiem zgłoszenia przez pracownika gotowości niezwłocznego podjęcia pracy w ciągu 7 dni od dnia przywrócenia do pracy.
Niektóre rodzaje odszkodowań, rekompensat, w tym z tytułu wadliwego wypowiedzenia stosunku pracy, podlegają zwolnieniu ze składek i podatku. Jednak zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku przywrócenia do pracy, ponieważ ustawodawca wyraźnie posługuje się mianem wynagrodzenia, a nie odszkodowania w jego wysokości.
Wynagrodzenie wypłacone przywróconemu pracownikowi na podstawie wyroku sądowego stanowi u niego przychód ze stosunku pracy, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof). W miesiącu wypłaty (postawienia do dyspozycji), pracodawca jako płatnik ma obowiązek pobrać stosowną zaliczkę na podatek oraz składki na ZUS.
Państwa pracownik wyraził pisemną zgodę na potrącenie odprawy pieniężnej, którą wcześniej pobrał i która została opodatkowana. Wobec tego muszą Państwo pamiętać, aby przy ustalaniu zaliczki dokonać odliczenia od dochodu z tego tytułu. Należy odzyskać nadpłacony podatek.
WAŻNE!
Aby wypłaconą odprawę pieniężną potrącić z wynagrodzenia pracownika przywróconego do pracy, potrzebna jest jego pisemna zgoda.
Jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, którymi są zakłady pracy, zleceniodawcy czy rolnicze spółdzielnie produkcyjne, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką) (art. 41b updof). Dochód należy pomniejszyć o kwotę odprawy – brutto. Odprawa zostanie potrącona z wynagrodzenia pracownika jako potrącenie na rzecz pracodawcy, za zgodą pracownika wyrażoną na piśmie (art. 91 § 2 pkt 1 k.p.). Przy dobrowolnych potrąceniach na rzecz pracodawcy kwota wolna odpowiada wysokości minimalnego wynagrodzenia netto (po odliczeniu wszystkich składek na ZUS oraz zaliczki na podatek). W 2010 r. kwota wolna wynosi 984,15 zł.
* przy jednorazowej wypłacie wynagrodzenia z tytułu przywrócenia do pracy pracownikowi przysługują tylko jedne koszty uzyskania przychodów, a nie za wszystkie miesiące pozostawania bez pracy
Podstawa prawna
- art. 12 ust. 1, art. 32, art. 41b ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.)
- art. 45, art. 47, art. 48 § 1, art. 91 § 2 pkt 1 Kodeksu pracy.