Mimo podwyżki wynagrodzenia zasadniczego oraz awansu i przeniesienia pracownika do innego wydziału, podstawę wynagrodzenia chorobowego dla tego pracownika należy ustalić z okresu 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym zachorował, czyli z okresu od marca 2011 r. do lutego 2012 r.
Pracownikowi za pierwsze 33 dni choroby w ciągu roku kalendarzowego (w przypadku osób powyżej 50. roku życia – za 14 dni) przysługuje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy (art. 92 § 1 Kodeksu pracy). Wynagrodzenie takie oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
Podstawą wymiaru zasiłku chorobowego jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie, które zostało wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy lub, gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy, przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia (art. 36 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej). Powyższe zasady należy stosować także wtedy, gdy w okresie przed powstaniem niezdolności do pracy zmianie uległa wysokość wynagrodzenia przysługującego pracownikowi wskutek zmiany stanowiska pracy lub zmiany warunków wynagradzania ustalonych w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy.
PRZYKŁAD
Pracownik zatrudniony w firmie od ponad 2 lat, zachorował 10 lutego br. Do 31 grudnia 2011 r. był zatrudniony na stanowisku sprzedawcy w połowie wymiaru czasu pracy, a od 1 stycznia br. został zatrudniony na stanowisku pracownika biurowego. Wymiar czasu pracy tego pracownika nie uległ zmianie, natomiast w związku ze zmianą stanowiska wynagrodzenie wzrosło o 1/3. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku dla pracownika należy przyjąć wynagrodzenie z 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających zachorowanie, czyli z okresu luty 2011 r. – styczeń 2012 r., mimo że pracownik od stycznia otrzymuje już wyższe wynagrodzenie i pracuje na innym stanowisku.
Podwyżka i awans nie mają wpływu na zmianę okresu, z jakiego jest obliczana podstawa wymiaru zasiłku chorobowego. Wpływ na ustalanie tej podstawy wymiaru ma zmiana umowy o pracę lub innego aktu nawiązującego stosunek pracy, polegająca na zmianie wymiaru czasu pracy (art. 40 ustawy zasiłkowej). W takim przypadku podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach, z których jest obliczana podstawa wymiaru świadczenia.
PRZYKŁAD
Pracownik zatrudniony w styczniu 2011 r., zachorował 12 lutego br. Do 31 grudnia 2011 r. był zatrudniony w połowie wymiaru czasu pracy, a od 1 stycznia br. w pełnym wymiarze czasu pracy. Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku należy przyjąć wynagrodzenie za styczeń 2012 r., przysługujące z tytułu pracy w nowym wymiarze czasu pracy.
Zmiana wysokości wynagrodzenia miałaby wpływ na okres, z jakiego jest obliczana podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, tylko wtedy, gdyby zmianie uległ wymiar czasu pracy. W przypadku gdy wymiar czasu pracy nie zmienił się, równolegle wyższe wynagrodzenie przyczynia się jedynie do podwyższenia wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru świadczenia chorobowego. Przeciętne wynagrodzenie jest średnią arytmetyczną z wynagrodzeń z okresu 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, lub gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy – z wynagrodzeń wypłaconych za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.
PRZYKŁAD
Pracownik zatrudniony w firmie od stycznia 2006 r., od 1 stycznia br. dostał awans oraz został przeniesiony do pracy do innego wydziału. Pracownik otrzymał również podwyżkę wynagrodzenia zasadniczego. 13 lutego br. przedłożył zwolnienie lekarskie na 7 dni. W okresie styczeń – grudzień 2011 r. jego wynagrodzenie miesięczne wynosiło 1700 zł. Od stycznia br. wynagrodzenie tego pracownika wynosi 2500 zł.
Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego tego pracownika po odliczeniu składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowane ze środków pracownika (13,71%) wynosi 1524,46 zł, co wynika z następującego wyliczenia:
- 1700 zł – (1700 zł x 13,71%) = 1466,93 zł x 11 miesięcy = 16 136,23 zł,
- 2500 zł – (2500 zł x 13,71%) = 2157,25 zł,
- 16 136,23 zł + 2157,25 zł = 18 293,48 zł,
- 18 293,48 zł : 12 miesięcy = 1524,46 zł.
Miesięczna wysokość zasiłku chorobowego wynosi 80% podstawy wymiaru, zaś wysokość zasiłku za 1 dzień niezdolności do pracy wynosi 1/30 tej kwoty. Zasiłek chorobowy za 1 dzień niezdolności do pracy wynosi:
- 1524,46 zł : 30 dni = 50,82 zł,
- 50,82 zł x 80% = 40,66 zł.
Pracownik korzystał z 7 dni zwolnienia lekarskiego, zatem otrzyma zasiłek w kwocie 284,62 zł (40,66 zł x 7 dni).
Gdyby wynagrodzenie tego pracownika nie zmieniło się, to podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego po odliczeniu składek wynosiłaby 1466,93 zł.
Wysokość zasiłku chorobowego za 1 dzień choroby pracownika otrzymującego wynagrodzenie w kwocie 1700 zł wyniosłaby:
- 1466,93 zł : 30 dni = 48,90 zł,
- 48,90 zł x 80% = 39,12 zł.
Zasiłek za 7 dni choroby wyniósłby 273,84 zł (39,12 zł x 7 dni).
Podwyżka wynagrodzenia w jednym z miesięcy, z których wynagrodzenie jest uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, ma wpływ na wysokość tego zasiłku, ale nie powoduje jego znaczącego wzrostu. Podwyżka rozkłada się bowiem równomiernie na cały okres uwzględniany przy liczeniu podstawy świadczenia chorobowego.
W celu obliczenia wynagrodzenia ustalonego w stałej stawce miesięcznej za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie chorobowe (z art. 92 Kodeksu pracy), miesięczną stawkę wynagrodzenia należy podzielić przez 30 i otrzymaną kwotę pomnożyć przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia należy odjąć od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc (§ 11 ust. 1 rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy...). Zatem wynagrodzenie dla takiego pracownika ustala się w taki sam sposób niezależnie od tego, ile dni ma dany miesiąc. Wynagrodzenie to będzie w taki sam sposób ustalane również za luty, który ma 28 lub 29 dni, oraz za marzec, który ma 31 dni.
PRZYKŁAD
Pracownik zatrudniony w zakładzie pracy od stycznia 2006 r., 13 lutego br. przedłożył zwolnienie lekarskie na 7 dni. Wynagrodzenie pracownika od stycznia br. wynosi 2500 zł. Wynagrodzenie za czas wykonywania pracy w lutym br. należy obliczyć w następujący sposób:
- 2500 zł : 30 dni = 83,33 zł – wynagrodzenie za jeden dzień pracy,
- 83,33 zł x 7 dni (liczba dni wskazanych na zwolnieniu lekarskim) = 583,31 zł – wynagrodzenie, jakie pracownik otrzymałby, gdyby w czasie niezdolności do pracy wykonywał pracę,
- 2500 zł – 583,31 zł = 1916,69 zł – wynagrodzenie, jakie pracownik powinien otrzymać za pracę wykonywaną w lutym.
Podstawa prawna:
- art. 11 ust. 1 i ust. 5, art. 36 ust. 1 i ust. 2, art. 38 ust. 1, art. 40, art. 45 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77 poz. 512 ze zm.),
- § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 62, poz. 289 ze zm.),
- art. 92 § 1 i § 2 Kodeksu pracy.