Pracownik niezdolny do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną zachowuje prawo do wynagrodzenia gwarantowanego za okres łącznie do 33 dni w roku kalendarzowym. Jest to wynagrodzenie finansowane ze środków własnych pracodawcy, określone w art. 92 kodeksu pracy. Oblicza się je na zasadach ustalonych dla zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego.
33 dni niezdolności
Okres 33 dni niezdolności do pracy ustala się poprzez sumowanie poszczególnych okresów niezdolności do pracy występujących w danym roku kalendarzowym. Do tego limitu wlicza się kolejne dni nieprzerwanej niezdolności do pracy pomiędzy którymi występują przerwy.
Długość ewentualnych przerw między kolejnymi okresami choroby oraz rodzaj schorzenia, na które cierpi dany pracownik po przerwie, nie mają w tym momencie znaczenia.
Do limitu 33 dni nie są wliczane okresy niezdolności do pracy przypadające w okresie wyczekiwania na prawo do wynagrodzenia za czas choroby.
Jeżeli w ciągu roku kalendarzowego niezdolność do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną będzie trwała łącznie dłużej niż 33 dni, wówczas począwszy od 34 dnia pracownikowi będzie przysługiwał zasiłek chorobowy wypłacany ze środków ZUS.
Polecamy: Dokumentacja kadrowa. Nowe zasady prowadzenia i przechowywania
Podstawa wynagrodzenia
Zgodnie z art. 92 k.p. wynagrodzenie za czas choroby oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
Podstawą wymiaru wynagrodzenia chorobowego przysługującego pracownikom jest przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe, finansowanych ze środków pracownika.
Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego, podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby stanowi wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc.
Jeżeli w danym okresie pracownik nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby:
-wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy;
-przyjmuje się, po uzupełnieniu do pełnego miesiąca, wynagrodzenie z miesięcy, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.
Podstawą wymiaru wynagrodzenia chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy jest 1/30 część wynagrodzenia stanowiącego jego podstawę wymiaru.
Za czas choroby pracownik zachowuje prawo do 80 proc. wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu. Gdy jednak niezdolność do pracy jest wynikiem wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w okresie ciąży, za czas zwolnienia przysługuje 100 proc. wynagrodzenia.
Przykład:
Wyliczanie wynagrodzenia za czas choroby
Pracownik zachorował i na okres od 12 stycznia do 24 lutego 2007 r. (44 dni) przedstawił zwolnienie lekarskie. Jego wynagrodzenie składa się z:
- wynagrodzenia zasadniczego określonego w stałej stawce miesięcznej 1,8 tys. zł,
- dodatku funkcyjnego w wysokości 200 zł, który ulega proporcjonalnemu pomniejszeniu w stosunku do dni przepracowanych.
Załóżmy, że pracownik zatrudniony jest w firmie od dwóch lat. Zakład pracy zatrudnia pięć osób. Wynagrodzenie za czas choroby przysługuje mu zatem od pierwszego dnia zwolnienia lekarskiego.
Pracodawca jest zobowiązany wypłacić mu wynagrodzenie chorobowe za okres 33 dni, tj. od 12 stycznia do 13 lutego. Natomiast za okres od 14 lutego do końca choroby pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy finansowany ze środków ZUS.
Ponieważ dodatek funkcyjny ulega proporcjonalnemu pomniejszeniu w stosunku do dni przepracowanych, uwzględniamy go w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego.
Miesięczny przychód przyjmowany do podstawy wymiaru:
1800,00 zł + 200,00 zł = 2000,00 zł.
Pomniejszamy go o składki społeczne finansowane przez pracownika (18,71 proc.):
2000,00 zł x 18,71 proc. = 374,20 zł,
2000,00 zł - 374,20 zł = 1625,80 zł.
Załóżmy, że w okresie 12 miesięcy pracownik otrzymywał pensję w stałej wysokości, powyższa kwota jest więc jego przeciętnym wynagrodzeniem, stanowiącym podstawę wynagrodzenia chorobowego.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi 1/30 przeciętnego wynagrodzenia:
1625,80 zł : 30 = 54,19 zł,
Za czas choroby pracownik zachowuje prawo do 80 proc. wynagrodzenia:
54,19 zł x 80 proc. = 43,35 zł.
Liczymy wysokość wynagrodzenia chorobowego za 33 dni zwolnienia lekarskiego:
43,35 zł x 33 dni = 1430,55 zł.
Za okres od 12 stycznia do 13 lutego pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe w kwocie 1430,55 zł, natomiast od 14 lutego przysługuje mu zasiłek chorobowy płacony przez ZUS.
ETAPY OBLICZANIA WYNAGRODZENIA CHOROBOWEGO
1. Ustal prawo do wynagrodzenia i okres wypłaty Sprawdź, czy pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego od pierwszego dnia niezdolności, oraz określ okres, za jaki należy je wypłacić.
2.Oblicz podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego Wylicz przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, stosując zasady przewidziane dla zasiłku chorobowego.
3.Wylicz dniówkę oraz wysokość wynagrodzenia chorobowego Przeciętne miesięczne wynagrodzenie podziel na 30 i ustal, jaki procent wynagrodzenia chorobowego przysługuje pracownikowi.
Podstawa prawna:
- art. 36-45 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia chorobowego w razie choroby lub macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.),
- art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).