Jeżeli niezdolność do pracy z powodu choroby przypada w czasie pobytu za granicą w kraju nienależącym do Unii Europejskiej, dokumentem do przyznania i wypłaty zasiłku chorobowego jest zaświadczenie zagranicznego zakładu leczniczego lub zagranicznego lekarza, przetłumaczone na język polski. Koszt tłumaczenia musi pokryć pracownik. Jeżeli pracownik przebywał w kraju należącym do Wspólnoty, świadczenie chorobowe należy wypłacić na podstawie zaświadczenia lekarskiego, którego tłumaczenia dokonuje już płatnik zasiłku.
UZASADNIENIE
Ubezpieczony podlegający ubezpieczeniu chorobowemu (obowiązkowo lub dobrowolnie) ma prawo do świadczeń z tego tytułu (wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego), jeśli niezdolność do pracy powstanie w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Pracownik podlega ubezpieczeniom od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego rozwiązania, również w trakcie urlopu wypoczynkowego. Zatem za czas choroby w trakcie urlopu pracownik ma prawo do świadczenia, niezależnie od tego, w jakim kraju przebywał w momencie zachorowania.
Należy pamiętać, że zasiłek chorobowy (wynagrodzenie za czas choroby) przysługuje ubezpieczonemu, który ma wymagany okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Dla ubezpieczonego, który podlega ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo (np. pracownik) okres ten wynosi 30 dni, natomiast dla ubezpieczonego podlegającego ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie (np. zleceniobiorca, osoba prowadząca pozarolniczą działalność) – 90 dni.
Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu za okresy niezdolności do pracy z powodu choroby, nie dłużej jednak niż przez okres 182 dni. W przypadku gdy niezdolność ta przypada w czasie ciąży albo jest spowodowana gruźlicą, okres zasiłkowy wynosi 270 dni. Zasady te dotyczą także sytuacji, gdy ubezpieczony zachoruje będąc poza granicami naszego kraju.
W związku z niezdolnością do pracy powstałą za granicą pracownik powinien przedłożyć płatnikowi zaświadczenie lekarskie wystawione w kraju pobytu. Powinno ono być opatrzone nadrukiem określającym nazwę zagranicznego zakładu leczniczego lub imieniem i nazwiskiem zagranicznego lekarza, zawierać okres niezdolności do pracy, datę wystawienia zaświadczenia i podpis (§ 5 rozporządzenia w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków...).
Konieczność przetłumaczenia tego zaświadczenia zależy od tego, w jakim kraju pracownik przebywał. Jeśli nie był to kraj należący do Wspólnoty, pracodawca może wypłacić świadczenie za czas choroby jedynie na podstawie zaświadczenia przetłumaczonego na język polski. Obowiązek uzyskania tłumaczenia obciąża pracownika. Wymóg przetłumaczenia zaświadczenia na język polski nie ma zastosowania do zaświadczeń wystawionych na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej, jeśli zaświadczenia te zostały wystawione w języku urzędowym tych państw. W takim przypadku tłumaczenia zaświadczenia lekarskiego dokonuje płatnik zasiłku (np. pracodawca).
Zasiłek chorobowy za okres niezdolności do pracy przypadającej na pobyt za granicą należy wypłacać korzystając z asygnaty zastępczej ZUS Z-7.
WAŻNE!
Wypłata zasiłku chorobowego za czas niezdolności do pracy, określona w zaświadczeniu wydanym za granicą, następuje na podstawie asygnaty ZUS Z-7.
Natomiast tak samo jak przy każdej wypłacie zasiłku (wynagrodzenia za czas choroby) za dany okres, trzeba tę wypłatę zaewidencjonować w karcie zasiłkowej ZUS Z-17. Ewidencja ta może być prowadzona także w formie zapisu elektronicznego, pod warunkiem że zapis ten będzie zawierał wszystkie dane, które zamieszczone są w karcie zasiłkowej na druku ZUS Z-17.
Zasiłek chorobowy należy wypłacić na podstawie listy wypłat wynagrodzeń lub listy płatniczej zasiłków ZUS Z-19.
Podstawa prawna
- § 5, § 5a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 65, poz. 742 ze zm.),
- art. 4 ust. 1 pkt 2, art. 8 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512).