Sprawdź -> Zasiłek dla bezrobotnych netto 2017/2018
Podstawowym i ogólnie znanym warunkiem otrzymania zasiłku z urzędu pracy jest 365 dni pracy z odpowiednim wynagrodzeniem. W tym roku musi ono wynosić minimum 1850 zł brutto. Zgodnie bowiem z zapisem w ustawie, prawo do zasiłku przysługuje osobie, która udokumentuje rok pracy z co najmniej minimalnym wynagrodzeniem, od którego odprowadzane były składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy.
W związku z powyższym, osoby zatrudnione przez co najmniej rok na podstawie umów o pracę, otrzymujące minimalne wynagrodzenie, mogą mieć pewność, że zasiłek otrzymają. Zleceniobiorcy z minimalnym wynagrodzeniem też będą mieli prawo do świadczenia, pod warunkiem, że ich zleceniodawca odprowadzał za nich składkę na Fundusz Pracy. Jeśli nie zatrudnia na podstawie umów o pracę, nie ma takiego obowiązku. Zleceniobiorcy do 26. roku życia, uczący się, bez względu na wysokość wynagrodzenia, zasiłku nie otrzymają. Dlaczego? Bo nie ma obowiązku odprowadzania za nich jakiejkolwiek składki. Nie mogą również przystąpić do nich dobrowolnie.
Co w sytuacji, gdy praca trwała krócej? Urząd zaliczy również inne okresy, które ustawa wymienia, jako czas wliczany do okresu uprawniającego do nabycia zasiłku dla bezrobotnych.
Polecamy produkt: Dokumentacja kadrowa. Wzory dokumentów i wyjaśnienia
Zasiłek chorobowy oraz inne świadczenia z ZUS
Świadczenia z ZUS, wypłacane po ustaniu zatrudnienia: zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne oraz zasiłek macierzyński również wliczają się do okresu 365 dni, uprawniającego do nabycia prawa do zasiłku. Tak jak w przypadku zatrudnienia, jego wysokość ma znaczenie. Ważne, aby świadczenie naliczane było od co najmniej minimalnego wynagrodzenia. Jeśli w trakcie pracy wynagrodzenie było co najmniej minimalne, to i świadczenia z ZUS będą naliczane od wymaganej przez urząd wysokości. To, że faktycznie otrzymujemy np. 80 proc. wynagrodzenia, nie wpłynie na prawo do zasiłku, bowiem, jak zostało wspomniane wcześniej, liczy się podstawa naliczania świadczeń.
Do 365 dni zostanie doliczony również okres, za który przyznano odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę stosunku pracy oraz okres, za który wypłacono pracownikowi odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę.
Rozwiązanie umowy przez pracownika a prawo do zasiłku
Przyznając zasiłek, urząd pracy sprawdza również, kto rozwiązał umowę, co warto mieć na uwadze. W przypadku wypowiedzenia złożonego przez pracownika lub porozumienia stron, zasiłek przyznawany jest dopiero po 90 dniach od daty rejestracji i o te 90 dni ulega skróceniu okres jego pobierania. Sprawdzana może być nie tylko ostatnia umowa. Jeśli w ciągu 6 miesięcy poprzedzających rejestrację w urzędzie pracy były rozwiązywane umowy, one również wpłyną na czas oczekiwania na zasiłek. Przepisy te nie mają zastosowania do umów-zleceń.
Należy więc pamiętać, że nie tylko przepracowany czas oraz wysokość wynagrodzenia mają znaczenie przy przyznawaniu zasiłku. Sposób rozwiązania umowy również jest istotny. Jeśli będzie to zwolnienie dyscyplinarne, zasiłek może nie zostać w ogóle przyznany.
Źródło: Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Zobacz serwis: Sektor publiczny