Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, iż wypowiedzenie umowy o pracę dokonane po skutecznym cofnięciu przez pracodawcę wcześniejszego wypowiedzenia konsultowanego z organizacja związkową musi być poprzedzone konsultacją w trybie art. 38 par. 1 k.p., nawet wówczas, gdy przyczyna wypowiedzenia pozostaje niezmieniona. Jest to bowiem inne wypowiedzenie podlegające wszystkim rygorom przewidzianym przepisami prawa, w tym rygorom określonym w art. 38 k.p. (por. wyrok SN z 10 marca 2005 r., II PK 240/04, OSNP 2005/22/348). Powołanie się na tę samą przyczynę, która była przedmiotem konsultacji wypowiedzenia skutecznie cofniętego, nie jest wystarczające do uznania, że ustawowy obowiązek został wykonany, skoro nowy zamiar powzięty po cofnięciu wypowiedzenia nie był konsultowany.
Powtórzenie trybu konsultacji staje się również konieczne, gdy pracodawca, pomimo braku zastrzeżeń organizacji związkowych co do zamierzonego wypowiedzenia warunków pracy i płacy, zmienia swą decyzję i zamiast wypowiedzenia zmieniającego dokonuje wypowiedzenia definitywnego. W takiej sytuacji pracodawca podejmuje decyzję mniej korzystną dla pracownika i dlatego istnieje potrzeba powtórzenia trybu przewidzianego w art. 38 k.p. Rozbieżne poglądy SN w kwestii konsultacji dotyczą przypadku, gdy pracodawca na skutek zmiany swej decyzji zamiast wypowiedzenia definitywnego dokonuje wypowiedzenia zmieniającego. W wyroku z 7 lipca 1981 r. SN nie dostrzegł konieczności ponawiania konsultacji (I PRN 30/81; OSNC 1981/12/248), jednakże wyrażony przez SN we wskazanym orzeczeniu z 10 marca 2005 r. podgląd, iż każdy zamiar wypowiedzenia umowy o pracę podlega konsultacji, zdaje się odnosić do każdej sytuacji dokonywania przez pracodawcę wypowiedzenia innego rodzaju niż konsultowane ze związkami zawodowymi.
Arkadiusz Sobczyk
radca prawny, Kancelaria Prawna Sobczyk i Współpracownicy w Krakowie