Podane okoliczności mogą stanowić podstawę do wypowiedzenia umowy o pracę z powodu utraty zaufania przez pracodawcę do pracownika. Należy jednak pamiętać, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpi dopiero po upływie okresu wypowiedzenia.
Kodeks pracy nie precyzuje okoliczności, w jakich pracodawca może rozwiązać umowę o pracę. Wskazuje jednak, że w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy (art. 30 § 4 k.p.). Należy pamiętać o tym, aby podana przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była konkretna i rzeczywista (wyrok SN z 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97, OSNP 1998/20/598).
Utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, nie jest to jednak ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.), mogące prowadzić do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, w związku z czym należy zachować terminy wypowiedzenia określone w Kodeksie pracy.
Dodatkowo należy zwrócić uwagę na treść art. 100 § 1 k.p., który określa obowiązki pracownika. Z jego treści wynika, że podstawowym obowiązkiem pracownika jest wykonywanie swojej pracy sumiennie i starannie. Powinien on również stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę. Bezczynność i bierność pracownika powodująca brak skuteczności w wykonywaniu powierzonych mu zadań może stanowić uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę (wyrok SN z 5 grudnia 2000 r., I PKN 124/00, OSNP 2002/15/354).