Sądy pracy
§ 46 ustawy o sądach pracy (Arbeitsgerichtsgesetz; skrót ArbGG) stanowi, że do postępowania przed sądami pracy stosuje się odpowiednio przepisy niemieckiego Kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozessordnung), o ile ustawa o sądzie pracy nie stanowi inaczej.
Trójinstancyjność
Niemieckie sądownictwo pracy jest trójinstancyjne: pierwszą instancją jest sąd pracy (Arbeitsgericht), drugą instancją jest krajowy sądy pracy (Landesarbeitsgericht) i trzecią instancją jest Związkowy Sąd Pracy (Bundesarbeitshgericht).
Wszystkie procesy w zakresie prawa pracy - niezależnie od wartości przedmiotu sporu – wszczynane są przed sądem pracy.
Polecamy produkt: KODEKS PRACY 2015 z komentarzem + CD
Proces
Proces przed sądem pracy zaczyna się przez wniesienie pozwu. Pozew musi być wniesiony pisemnie albo ustnie do protokołu w sekretariacie właściwego sądu pracy. Powód nie jest zobowiązany przy wniesieniu pozwu, inaczej jak w sądzie cywilnym, uiszczać opłat sądowych. Na podstawie § 48 ArbGG powództwo wytacza się przed sądem pracy, w którego okręgu pracownik zwykle wykonuje albo wykonywał pracę (tzw. właściwość miejscowa).
Po wniesieniu pozwu sąd pracy wyznacza termin rozprawy pojednawczej (tzw. Güteverhandlung). W sprawach dotyczących wypowiedzeń stosunku pracy sąd powinien wyznaczyć termin rozprawy pojednawczej w ciągu dwóch tygodni od chwili wniesienia pozwu. W praktyce terminy te nie są tak szybko wyznaczane. Rozprawę pojednawczą prowadzi tylko przewodniczący sędzia danej izby sądu pracy.
W sprawach dotyczących odszkodowania za dyskryminację sąd musi wyznaczyć termin rozprawy w ciągu trzech miesięcy od wniesienia pozwu.
Większość procesów przed sądem pracy zakończona jest przez ugodę.
Zapraszamy na FORUM
Jeżeli w terminie rozprawy pojednawczej proces nie będzie zakończony np. przez ugodę stron, to sąd wyznacza dalszy termin i właściwie dalsze postępowanie sądowe przebiega tak jak w innych sprawach cywilnych, ale przy dalszych rozprawach uczestniczą jeszcze poza przewodniczącym sędzią dwóch niezawodowych sędziów z kręgów pracowników i pracodawców.
W pierwszej instancji strony mogą działać przed sądem osobiście albo przez wyznaczonych pełnomocników. Jeżeli powód albo pozwany nie jest w stanie pokryć kosztów adwokackich, to sąd pracy wyznacza mu na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego adwokata z urzędu. § 11 a ArbGG zawiera szczególną regulację odnośnie ustanowienia dla strony procesu adwokata z urzędu. Przewodniczący sądu pracy musi ustanowić dla strony procesu na jej wniosek adwokata z urzędu, jeżeli przeciwna strona procesu zastępowana jest przez adwokata. Dalszym warunkiem jest, że strona ta nie jest w stanie ze względów finansowych ponosić kosztów adwokata. Sąd powinien pouczyć stronę o prawie do postawienia tego wniosku.
Zasada, że strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi jego koszty procesu (sądowe i adwokackie) nie obowiązuje w postępowaniu procesowym w pierwszej instancji przed sądem pracy. Niezależnie od wyniku procesu każda strona ponosi sama powstałe koszty procesu.
W drugiej i trzeciej instancji obowiązuje tzw. przymus adwokacki, co powoduje że strony procesu nie mogą działać przed sądem osobiście bez adwokata.
Powyższe informacje dotyczą procesu przed sądem pracy w sprawach indywidualnych.
Terminy zawite w niemieckim prawie pracy