Pracodawca powinien uznać nieobecność pracownika, który nie mógł dotrzeć do pracy z powodu trudnych warunków atmosferycznych za usprawiedliwioną. Nie ma jednak obowiązku wypłaty wynagrodzenia za ten dzień.
Rozliczenie dnia nieobecności pracownika, który nie dotarł do pracy nie ze swojej winy, powinno nastąpić na podstawie art. 130 § 3 k.p. Wymiar czasu pracy pracownika w okresie rozliczeniowym ustalony zgodnie z art. 129 § 1 k.p. powinien zostać w tym okresie obniżony o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, które przypadają do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy.
Zasadą jest, że pracownik ma obowiązek pozostawania w dyspozycji pracodawcy w określonym czasie i miejscu (art. 22 k.p.). Spoczywa też na nim nakaz przestrzegania ustalonego przez pracodawcę czasu pracy (art. 100 § 2 k.p.). Absencja pracownika spowodowana obfitymi opadami śniegu, które uniemożliwiają mu dotarcie do pracy, wymaga zawiadomienia pracodawcy i usprawiedliwienia tej nieobecności.
Sposób zawiadamiania pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy pracownika reguluje § 2 ust. 2 rozporządzenia z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (DzU nr 60, poz. 281 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem. Pracownik może tego dokonać osobiście lub przez inną osobę telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową. W ostatnim przypadku za datę zawiadomienia uważa się datę stempla pocztowego. Zawiadomienie nie może nastąpić jednak później niż w drugim dniu tej nieobecności.
Warunki atmosferyczne w postaci obfitych opadów śniegu, które uniemożliwiają pracownikowi dotarcie do pracy, stanowią przyczynę usprawiedliwiającą jego nieobecność w pracy. Brak wskazania tej przyczyny wprost w przepisach prawa jest bez znaczenia dla jej oceny jako takiej, która usprawiedliwia tę nieobecność, na co wskazuje § 1 rozporządzenia. Rozliczenie nieobecności pracownika w pracy mogłoby nastąpić przez udzielenie mu przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego, skorzystanie przez pracownika z tzw. urlopu na żądanie bądź udzielenie pracownikowi urlopu bezpłatnego. Brak zgody pracownika na takie rozwiązanie powoduje jednak, że pracodawca nie może mu udzielić jednostronnie żadnego z wymienionych rodzajów urlopu. Inne zachowanie pracodawcy mogłoby zostać potraktowane jako działanie sprzeczne z art. 8 k.p., tj. z zasadami współżycia społecznego.
Wobec zdeklarowanej niechęci pracownika, aby pracodawca wpisał mu w tym dniu urlop, dzień jego absencji będzie potraktowany jako usprawiedliwiona nieobecność w pracy. Z tego tytułu pracownik nie będzie jednak uprawniony do otrzymania wynagrodzenia. Stanowi o tym art. 80 zd. 1 k.p., z którego wynika, że wynagrodzenie przysługuje pracownikowi za pracę wykonaną. Brak wykonania pracy w opisanym przypadku jest oczywisty. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wtedy, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią (art. 80 zd. 2 k.p.) W aktualnym porządku prawnym brak jednak przepisu przyznającego pracownikowi wynagrodzenie mimo jego nieobecności w pracy spowodowanej warunkami atmosferycznymi, w szczególności obfitymi opadami śniegu.