W przedstawionej sytuacji czas dojazdu do pracy nie może być zaliczony do czasu pracy. Okoliczność, że dowóz pracowników został zorganizowany przez pracodawcę (tj. przy wykorzystaniu jego transportu), nie ma wpływu na zaliczenie czasu dojazdu do zakładu pracy do czasu pracy pracowników.
Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art. 128 k.p.). A zatem najczęściej okres pozostawania w dyspozycji pracodawcy rozpoczyna się od momentu stawienia się pracownika w wyznaczonym czasie w zakładzie pracy lub w innym miejscu, w którym praca ma być wykonywana, a kończy się z upływem określonego czasu pracy albo później, jeśli pracownik został zobowiązany do pracy w godzinach nadliczbowych. Czasu dojazdu do pracy nie zalicza się zatem do czasu pracy.
Pracownik, przybywając na miejsce, z którego odjeżdża zakładowy samochód, znajdując się w firmowym aucie, nie jest w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy ani nie pozostaje w gotowości do jej świadczenia. Zorganizowany przez pracodawcę transport ma na celu jedynie ułatwić pracownikom stawienie się na określony czas do pracy. Korzystanie przez pracowników z zorganizowanego przez pracodawcę transportu nie jest obowiązkowe. Nie ma zatem podstaw, aby czas dojazdu do pracy był zaliczany do czasu pracy.
Inaczej w przedstawionej sytuacji byłoby z dojazdem do miejsca pracy, gdyby pracownik musiał stawić się do firmy np. w Radomiu, gdzie byłoby jego stałe miejsce pracy, a następnie zostałby przewieziony przez pracodawcę na miejsce wykonywania pracy, np. w Puławach. Wówczas należy uznać, że rozpoczął on pracę w stałym miejscu pracy, (Radom), mimo że będzie ją wykonywał w innym wyznaczonym przez pracodawcę miejscu (Puławy). Dojazd takiego pracownika do miejsca faktycznego wykonywania pracy (Puławy) należy traktować jako podróż służbową. Okres tej podróży służbowej wlicza się do czasu pracy, jeżeli przypada ona w czasie pracy.