Jak stwierdził dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji wydanej na podstawie upoważnienia Ministra Finansów: (...) W rozpatrywanym przypadku należy odwołać się do przepisu § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r., w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz.U. Nr 148, poz. 973), na podstawie którego pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
Soczewki kontaktowe, niewątpliwie pełnią tę samą funkcję, co okulary korekcyjne, tzn. znoszą lub zmniejszają skutki wrodzonej lub nabytej wady wzroku, takiej jak nadwzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm (niezborność), czy starczowzroczność.
Z wyjaśnień Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wynika bowiem, że w pewnych przypadkach pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy do zapewnienia pracowników również soczewek kontaktowych.
Chodzi tu o sytuacje, kiedy lekarz specjalista w wyniku badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, zaleci stosowanie przy obsłudze monitora zamiast okularów – soczewki kontaktowe, gdyż przy danej wadzie wzroku pracownika nie jest możliwe skorygowanie wzroku przy pomocy okularów, tj. w szczególności:
- gdy różnica wady wzroku pomiędzy jednym okiem a drugim jest większa niż 4 dioptrie (wada w jednym oku jest duża, a w drugim mała lub jej wcale nie ma),
- przy dużym astygmatyzmie wzroku.
Zdaniem Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w takich sytuacjach należy uznać, że soczewki (szkła) kontaktowe przeznaczone (zgodnie z zaleceniem lekarza) do korekty wzroku pracownika przy obsłudze monitora spełniają ten sam cel, co okulary korygujące wzrok. Pracodawca powinien wówczas, zgodnie z zaleceniem lekarza zapewnić pracownikowi soczewki (szkła) kontaktowe. W takim przypadku zakup przez pracodawcę soczewek kontaktowych należy zaliczyć do świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle powyższego zastosowanie przedmiotowego zwolnienia wymaga, aby przyjęte w zakładzie pracy zasady przyznawania tego rodzaju świadczeń rzeczowych zgodne były z zasadami określonymi w przepisie § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia.
Fakt zobowiązania pracodawcy na podstawie tego przepisu do zapewnienia soczewek kontaktowych oznacza, że wolna od podatku dochodowego jest wyłącznie wartość świadczenia rzeczowego, jakie pracownik otrzyma od swojego zakładu pracy. Zwolnieniem tym nie jest natomiast objęta kwota, jaką zakład pracy wypłaci pracownikowi tytułem zwrotu kosztów zakupu okularów korekcyjnych czy soczewek kontaktowych na podstawie faktury wystawionej na pracownika (...).