Zasiłek wyrównawczy przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem ze zmniejszoną sprawnością do pracy. Zmniejszenie sprawności do wykonywania pracy powoduje obniżenie wynagrodzenie, ponieważ pracownik musi poddać się rehabilitacji zawodowej w celu adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy.
Pracownik może liczyć na zasiłek wyrównawczy, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące.
Prawa do zasiłku wyrównawczego nie ma osoba uprawniona do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.
Osoba, która chce uzyskać zasiłek musi uzyskać orzeczenie lekarskie stwierdzające potrzebę przeprowadzenia u pracownika rehabilitacji zawodowej.
Prawo do wydawania takich orzeczeń są lekarze:
- wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy lub
- lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Zobacz: Jaka jest podstawa wymiaru zasiłku chorobowego?
Prawo do zasiłku ustaje:
- z dniem zakończenia rehabilitacji zawodowej i przesunięcia pracownika do innej pracy,
- jeżeli z uwagi na stan zdrowia pracownika rehabilitacja zawodowa stała się niecelowa.
O niecelowości dalszego prowadzenia rehabilitacji orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Wysokość zasiłku
Zasiłek wyrównawczy przysługuje z dwóch rodzajów ubezpieczeń. Po pierwsze z ubezpieczenia wypadkowego. Ma to miejsce w przypadku, gdy rehabilitacja zawodowa spowodowana jest:
- wypadkiem przy pracy
- chorobą zawodową.
W pozostałych przypadkach przysługuj zasiłek wyrównawczy przysługuje z ubezpieczenia chorobowego.
Zobacz serwis: Bezpieczeństwo pracy
Wysokość zasiłku to różnica pomiędzy przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających rehabilitację a wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym podczas pracy z obniżonym wynagrodzeniem.