Powołując ZFŚS pracodawcy określają rodzaj świadczeń, które są należne bądź finansowane z takiego Funduszu oraz warunki, które musi spełnić pracownik, aby mógł z takiego Funduszu skorzystać. Z reguły są to kryteria dochodowe, określone średnią na jednego członka rodziny. Pracodawca musi jednak uważać, aby jego zachowanie nie zostało uznane za dyskryminację czy też aby nie było niezgodne z prawem.
Pan Jan zatrudnia kilkudziesięciu pracowników. Z okazji Świąt Wielkanocnych chce sfinansować swoim pracowników bony świąteczne, których wysokość będzie uzależniona od stażu pracy danego pracownika. W ten sposób Pan Jan chce wynagrodzić tych pracowników, którzy pracują u niego najdłużej.
Takie zachowanie Pana Jana nie będzie jednak zgodne z prawem. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu socjalnego uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z tego funduszu. Ustawa nie przewiduje innego rodzaju kryteriów przyznawania świadczeń z funduszu. A zatem pracodawca powinien kierować się wyłącznie posiadanymi przez siebie informacjami, dotyczącymi sytuacji materialnej oraz socjalnej pracownika oraz jego rodziny.
Polecamy: serwis Zatrudnienie
Polecamy: Jak wybrać formę opodatkowania firmy
W tej sprawie wypowiedział się także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 sierpnia 2005 r. sygn. akt: I PK 12/05 uznając, że wydatkowanie środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych z zastosowaniem kryterium stażu pracy, bez uwzględnienia kryterium socjalnego jest niezgodne z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
Wobec faktu, że kryterium dochodowe jest głównym i w zasadzie jedynym kryterium przyznania pomocy z ZFŚS, w praktyce pracodawcy często zobowiązują pracowników do składania oświadczeń przed wydzieleniem środków z ZFŚS, tak aby dokładnie rozeznać się w sytuacji majątkowej i rodzinnej pracownika.