Ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw została podpisana przez Prezydenta.
Celem ustawy, jak wskazano w uzasadnieniu, jest realizacja działań wymienionych w programie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2016 r. w sprawie programu kompleksowego wsparcia dla rodzin „Za życiem”.
Omawiana ustawa wprowadza zmiany w następujących ustawach: o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, Kodeks pracy, o podatku dochodowym od osób fizycznych, o systemie ubezpieczeń społecznych, o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, o rencie socjalnej, o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”.
Polecamy: Multipakiet RODO 2018 dla kadrowych i HR
Ustawa wprowadza m.in. usługi wspierające i rehabilitacyjne, polegające na prowadzeniu zajęć klubowych w warsztatach terapii zajęciowej. Zajęcia te stanowić będą zorganizowaną formę rehabilitacji, mającą na celu wspieranie osób niepełnosprawnych w utrzymaniu samodzielności i niezależności w życiu społecznym i zawodowym, i będą przeznaczone dla osób, które były uczestnikami warsztatu i opuściły go w celu podjęcia zatrudnienia. Osoba niepełnosprawna będzie mogła kontynuować zajęcia klubowe bez względu na utratę lub zmianę zatrudnienia.
Ustawa wprowadza możliwość złożenia wniosku o wykonywanie pracy w formie telepracy lub w elastycznych formach zatrudnienia przez pracowników-rodziców:
- dziecka posiadającego zaświadczenie o ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniu albo nieuleczalnej chorobie zagrażającej życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu,
- dziecka niepełnosprawnego, to jest dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności albo orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności,
- dziecka ze szczególnymi potrzebami edukacyjnymi, to jest dziecka posiadającego odpowiednio opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego lub orzeczenie o potrzebie zajęć rewalidacyjno-wychowawczych.
Wniosek taki będzie wiążący dla pracodawcy, który będzie mógł odmówić jego uwzględnienia tylko wtedy, gdy jego przyjęcie byłoby niemożliwe ze względu na organizację pracy lub rodzaj pracy wykonywanej przez pracownika.
Ustawa stanowi ponadto, że w przypadku gdy opieka będzie sprawowana wyłącznie nad chorymi dziećmi niepełnosprawnymi powyżej 14 a 18 rokiem życia i innymi chorymi członkami rodziny, zasiłek opiekuńczy będzie przysługiwał łącznie za okres do 30 dni w roku kalendarzowym (dotąd było to 14 dni).
Przedmiotowa ustawa wprowadza regulacje, zgodnie z którymi osoby, na których utrzymaniu pozostają najbliżsi członkowie rodziny z niepełnosprawnością, będą mogli skorzystać z ulg podatkowych, jeżeli w roku podatkowym dochody osób niepełnosprawnych nie przekraczają 12-krotności kwoty renty socjalnej, w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Kwota ta zatem została podwyższona. Jednocześnie zaznaczono, iż do tych dochodów nie będą wliczane alimenty na rzecz dzieci oraz zasiłek pielęgnacyjny.
Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z pewnymi wyjątkami. Przepisy wprowadzające zmiany do ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz do ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej wejdą w życie z dniem 1 lipca 2018 r. Natomiast z dniem 1 października 2018 r. wejdą w życie regulacje nakładające na publiczne i niepubliczne przedszkola, regionalne placówki opiekuńczo-terapeutyczne, interwencyjne ośrodki preadopcyjne, kluby dziecięce oraz inne formy wychowania przedszkolnego obowiązek osiągania 2% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz zmieniające mechanizmy obniżania wpłat na PFRON.
Źródło: prezydent.pl
Polecamy serwis: Zatrudnianie niepełnosprawnych