Pracodawca ma prawo wybrać jeden lub kilka systemów czasu pracy, w zależności od potrzeb firmy.
Kodeks pracy dopuszcza stosowanie następujących systemów czasu pracy:
- podstawowego systemu czasu pracy, w którym praca jest wykonywana przez 8 godzin na dobę (art. 129 k.p.),
- równoważnego systemu czasu pracy, który dopuszcza przedłużenie dobowego wymiaru czasu pracy do:
– 12 godzin (art. 135 k.p.),
– 16 godzin (art. 136 k.p.),
– 24 godzin (art. 135 k.p.),
Pracodawcy proponują utrzymanie wydłużonych okresów rozliczeniowych czasu pracy >>
- w ruchu ciągłym, w którym jest dopuszczalne przedłużenie czasu pracy do 43 godzin przeciętnie na tydzień w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 tygodni, przy czym jednego dnia w niektórych tygodniach w tym okresie dobowy wymiar czasu pracy może być przedłużony do 12 godzin. System ten może być stosowany wyłącznie przy pracach w ruchu ciągłym, a także w przypadku gdy praca nie może być wstrzymana ze względu na konieczność ciągłego zaspokajania potrzeb ludności (art. 138 k.p.),
- przerywanego czasu pracy, który dopuszcza wprowadzenie jednej przerwy w pracy w ciągu doby, trwającej nie dłużej niż 5 godzin (art. 139 k.p.),
- zadaniowego czasu pracy (art. 140 k.p.), który charakteryzuje się znaczną swobodą pracownika w kształtowaniu swojego rozkładu czasu pracy,
- skróconego tygodnia pracy, w którym dopuszczalne jest wykonywanie pracy przez pracownika przez mniej niż 5 dni w ciągu tygodnia, przy równoczesnym przedłużeniu dobowego wymiaru czasu pracy, nie więcej niż do 12 godzin (art. 143 k.p.),
- pracy weekendowej, systemu w którym praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta (art. 144 k.p.).