PKPP Lewiatan popiera inicjatywę dalszego funkcjonowania uproszczonego systemu dostępu do rynku pracy cudzoziemców z państw sąsiadujących oraz Mołdowy i Gruzji, określoną w projektach rozporządzeń zmieniających:
- rozporządzenie w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę,
- rozporządzenie w sprawie określenia przypadków, w których zezwolenie na prace cudzoziemca jest wydawane bez względu na szczególne warunki wydawania zezwoleń na pracę cudzoziemca.
Lewiatan uważa, że konieczne jest wprowadzenie trwałych rozwiązań, które z jednej strony zapewnią zaspokojenie potrzeb pracodawców poprzez zatrudnianie pracowników zza granicy, a z drugiej zmobilizuje ich do poszukiwania pracowników na rynku lokalnym, co zostało zapewnione poprzez utrzymanie zapisów dotyczących czasowego uprawnienia (6 miesięcy) do wykonywania pracy przez cudzoziemca. Zapewni to elastyczne zaspokajanie wymogów polskiego rynku pracy, wsparcie mobilności pracowników, a także zwiększenie możliwości legalnej pracy, a przez to wzrost wpływu finansów do budżetu państwa.
Uproszczenia w zatrudnianiu cudzoziemców bez terminu >>
Pracodawcy skupieni w PKPP Lewiatan negatywnie odnoszą się do zawartej w projekcie propozycji wprowadzenia dodatkowych wymogów dotyczących oświadczenia, składanego przez podmiot powierzający pracę we właściwym powiatowym urzędzie pracy (informacja o niezaleganiu z zobowiązaniami podatkowymi i z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz deklaracja braku możliwości zaspokojenia swoich potrzeb kadrowych w oparciu o lokalny rynek pracy). Skomplikuje to i wydłuży procedurę zatrudnienia obcokrajowca, co z kolei może skutkować zniechęceniem pracodawców do korzystania z przepisów rozporządzeń.
Coraz więcej nielegalnie zatrudnianych cudzoziemców >>
Potwierdzenie przez przedsiębiorcę braku zobowiązań podatkowych i z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, spowoduje przedłużenie postępowania o 7-14 dni (a w niektórych przypadkach jeszcze dłużej). Wątpliwości budzi również deklaracja braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych w oparciu o lokalny rynek pracy. Wydaje się bowiem, że to urzędy zatrudnienia powinny zająć stanowisko w tej kwestii, a nie potencjalni pracodawcy.