Mirosław G. był zatrudniony od 1997 r. w dawnym Biurze Zarządu m.st. Warszawy, jako kierownik referatu ds. administracyjno-gospodarczych. W czerwcu 1999 r. został społecznym inspektorem pracy obejmując funkcję grupowego inspektora pracy. Jego kadencja miała się zakończyć w 2003 r. Tymczasem w 2002 r. została uchwalona i weszła w życie ustawa z 15 marca 2002 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz.U. Nr 41, poz. 361 ze zm.). Ustawa ta zniosła poprzednio istniejące gminy warszawskie wprowadzając nową organizację władz w stolicy (m.in. obowiązujący dziś podział na dzielnice miasta). W efekcie zlikwidowano też poprzednie organy miejskie, w tym Biuro Zarządu m.st. Warszawy. W jego miejsce utworzono nową jednostkę — Urząd Miasta Stołecznego Warszawy.
Ryczałt dla społecznego inspektora pracy jak wynagrodzenie >>
Pracownicy byłego Biura Zarządu m.st. Warszawy stali się pracownikami Urzędu m.st. Warszawy, przy czym w razie nieprzyjęcia nowych warunków pracy i płacy w urzędzie ich stosunek pracy wygasał w ciągu 14 dni od dnia zaproponowania nowych warunków pracy. Mirosław G. przyjął nowe warunki pracy i od maja 2003 r. stał się kierownikiem Wydziału Administracyjno-Gospodarczego nowego urzędu. W marcu 2004 r. Mirosław G. został zwolniony dyscyplinarnie, jednak jego odwołanie zostało uwzględnione i został przywrócony do pracy. Pracodawca wypłacił mu wówczas 3-miesięczne wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, na podstawie art. 57 § 1 k.p. Jednak Mirosław G. domagał się zapłaty wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy na podstawie art. 57 § 2 k.p. Wskazywał, że jako były społeczny inspektor pracy jest on pracownikiem szczególnie chronionym, zarówno w okresie pełnienia funkcji, jak i w rok po wygaśnięciu mandatu (art. 13 ust. 1 ustawy o społecznej inspekcji pracy). Mimo to sądy zarówno I, jak i II instancji oddaliły kolejno pozew i apelację.
Skarga kasacyjna została oddalona przez Sąd Najwyższy. Uzasadniając wyrok sąd wskazał, że funkcja społecznego inspektora pracy jest przypisana do konkretnego zakładu pracy. Pracownika wybiera się na społecznego inspektora w danym zakładzie. Pełni on wówczas swoją funkcję w zakładzie, w określonym wydziale lub innej komórce organizacyjnej.
Ogłoszenie upadłości nie uprawnia pracodawcy do zwalniania pracowników >>
Gdy zakład pracy (pracodawca) zostaje zlikwidowany, to także funkcja społecznego inspektora pracy przestaje istnieć. Dotyczy to również sytuacji, gdy następuje formalna likwidacja jednego pracodawcy, a na jego miejscu powstaje nowy pracodawca, który przejmuje pozostałych pracowników likwidowanego zakładu. Kadencja inspektora społecznego ulega wówczas przerwaniu. Mirosław G. nie mógł więc być społecznym inspektorem pracy w nowym zakładzie pracy, którym był Urząd Miasta Stołecznego Warszawy.
Mimo likwidacji poprzedniego pracodawcy, u nowego pracodawcy obowiązuje nadal szczególna ochrona społecznego inspektora pracy — przez rok od daty likwidacji dawnego pracodawcy. Mirosław G. nie mógł więc korzystać z ochrony w momencie zwolnienia dyscyplinarnego, gdyż nastąpiło ono w marcu 2004 r., zaś zakład pracy (Biuro Zarządu m.st. Warszawy), w którym był społecznym inspektorem pracy, został zlikwidowany 27 października 2002 r. Tym samym okres ochronny Mirosława G. trwał tylko do 27 października 2003 r.
Likwidacja zakładu pracy oznacza także wygaśnięcie mandatu społecznych inspektorów pracy. W razie zatrudnienia przez nowego pracodawcę, po przejściu pracowników są oni u nowego pracodawcy chronieni przez 1 rok – liczony od daty likwidacji starego zakładu. Po upływie roku tracą ochronę i w przypadku bezprawnego zwolnienia są traktowani na zasadach ogólnych jak zwykli pracownicy.