Agnieszka M. była zatrudniona w Banku H. jako dyrektor departamentu. Pracodawca w lutym 2006 r. wypłacił jej premię roczną za 2005 r. w wysokości ponad 116 tys. zł, a w sierpniu 2006 r. zaliczkę na premię za ten rok w kwocie 27 tys. zł. Od 29 września 2006 r. Agnieszka M. zachorowała, jednak jej stosunek pracy rozwiązał się już 30 września 2006 r. na mocy porozumienia stron.
Podstawa wymiaru składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe >>
W styczniu 2007 r. Agnieszka M. wystąpiła do ZUS z wnioskiem o ustalenie uprawnień do zasiłku chorobowego. ZUS przyznał jej prawo do zasiłku chorobowego za okres po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego od 1 października 2006 r. do 7 listopada 2006 r. Przyjął wtedy do podstawy wymiaru zasiłku 100 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za II kwartał 2006 r. na podstawie art. 46 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej zwana ustawą zasiłkową).
Od tej decyzji Agnieszka M. odwołała się do sądu i uzyskała prawomocny wyrok nakazujący ZUS – organowi rentowemu – przyjęcie do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego kwotę wynagrodzenia ustaloną zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy zasiłkowej. ZUS określił na nowo podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, biorąc pod uwagę przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pracę wnioskodawczyni. Jednak odmówił wliczenia do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego premii za 2005 r. Regulamin premiowania w Banku H. stanowił, że wysokość premii nie jest uwzględniona w podstawie wymiaru zasiłków z ubezpieczenia społecznego. Prawo do premii pracownik zachowuje za okresy, w których korzysta z zasiłków z ubezpieczenia społecznego, jeśli w danym okresie premiowym przepracował co najmniej 90 dni kalendarzowych. Od tej decyzji była pracownica ponownie się odwołała. Jednak sądy I i II instancji oddaliły jej odwołanie. Podobnie postąpił też z jej skargą kasacyjną Sąd Najwyższy.
Wyrok SN: Nauczyciel akademicki nie ma prawa do zasiłku chorobowego >>
Uzasadniając wyrok, SN wskazał, że premie regulaminowe, tak jak inne składniki wynagrodzenia za pracę, nie przysługują za okresy po ustaniu zatrudnienia, ponieważ wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, natomiast za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią (art. 80 k.p.).
Przysługująca byłej pracownicy premia regulaminowa za okresy niezdolności do pracy wskutek choroby nie wchodziła do podstawy wymiaru należnego jej zasiłku chorobowego w czasie trwania zatrudnienia. Tym bardziej nie ma podstaw, aby uznać, że premia regulaminowa, która nie przysługiwała skarżącej jako byłemu pracownikowi za okresy po rozwiązaniu stosunku pracy, mogła być uwzględniona do wyliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okresy po ustaniu zatrudnienia.
Były pracownik, który w okresie niezdolności do pracy godzi się na rozwiązanie stosunku pracy w drodze porozumienia stron, przez co doprowadza do ustania pracowniczego tytułu ubezpieczenia chorobowego, nie może oczekiwać, że po ustaniu tego tytułu ubezpieczenia uzyska wyższy zasiłek chorobowy, którego podstawa wymiaru byłaby powiększona o nieprzysługującą mu już po rozwiązaniu stosunku pracy premię regulaminową.
Wyrok Sądu Najwyższego z 30 września 2009 r. (II UK 34/09).