Zdaniem Trybunału zakwestionowana regulacja nie narusza konstytucyjnego prawa do rokowań. "Nałożenie na pracodawcę obowiązku zainicjowania negocjacji w zakresie ustalenia regulaminu wynagradzania i ustalenie jego treści ze związkami zawodowymi w żaden sposób nie towarzyszy ograniczeniem prawa pracodawcy, jak i działających u niego organizacji związkowych do swobodnych rokowań" - uznał TK.
Trybunał Konstytucyjny rozpatrzył we wtorek zgodność z konstytucją przepisów Kodeksu pracy, które regulują zasady ustalania regulaminu wynagradzania przez pracodawcę i organizacje związkowe pracowników.
Polecamy: Dokumentacja kadrowa. Nowe zasady prowadzenia i przechowywania
Zgodnie z zaskarżonym przepisem Kodeksu pracy, regulamin wynagradzania ustala pracodawca. "Jeżeli jednak u danego pracodawcy działa zakładowa organizacja związkowa, pracodawca uzgadnia z nią regulamin wynagradzania" - stanowi Kodeks pracy. Skarżący zakwestionował też zgodność z konstytucją przepisu ustawy o związkach zawodowych, który brzmi: "Jeżeli w sprawie ustalenia regulaminu wynagradzania, regulaminów nagród i premiowania, (...) organizacje związkowe (...) nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni, decyzje w tych sprawach podejmuje pracodawca, po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji związkowych".
Skargę w tej sprawie do Trybunału Konstytucyjnego złożył w lipcu 2015 r. Prezydent Konfederacji Lewiatan. Według niego zaskarżone przepisy są niezgodne m.in. z konstytucyjną zasadą określoności. Jego zdaniem nałożony na pracodawcę obowiązek ustalenia regulaminu wynagradzania jest niemożliwy do spełnienia w przypadku negatywnego stanowiska zakładowej organizacji związkowej. Skarżący zwrócił uwagę, że zgodnie z kwestionowanymi przepisami organizacje związkowe mogą uniemożliwić pracodawcy ustalenie regulaminu wynagrodzeń, co - jego zdaniem - doprowadzi do "braku realizacji uprawnienia pracowników nieobjętych zakładowym układem zbiorowym pracy".
W skardze wskazano też, że przepisy naruszają równości stron w rokowaniach nad regulaminem wynagradzania. Według skarżącego w negocjacjach tych strona związkowa jest szczególnie uprzywilejowana.
W ustnych motywach wyroku sędzia TK Justyn Piskorski zwrócił uwagę, że brak zgody związków ws. regulaminu wynagradzania skutkuje ustaleniem warunków wynagradzania pracowników indywidualnie w umowie o pracę. "Nie można uznać więc, że zaskarżone przepisy zmuszają pracodawcę do osiągnięcia porozumienia z organizacją związkową kosztem niekorzystnych dla niego rozwiązań regulaminowych" - zaznaczył sędzia.
Zdaniem Trybunału zaskarżone przepisy są zgodne z prawem międzynarodowym. "Trybunał nie ma wątpliwości, że kwestionowane przepisy zobowiązując w określonym zakresie pracodawców, pracowników i określone organizacje do wspólnych rokowań i zgodnego ustalania warunków pracy i ich wynagradzania są zgodne z postanowieniami prawa międzynarodowego" - zaznaczono w motywach wyroku.
W uzasadnieniu TK wskazał też, że "wnioskodawca w błędny sposób interpretuje pryncypia społecznej gospodarki rynkowej, która zakłada oparte na dialogu i współpracy partnerów społecznych rozwiązywanie konfliktów gospodarczych". Zatem dwustronne, a nie jednostronne ustalenie warunków pracy przez pracodawców i pracowników odpowiada zasadom społecznej gospodarki rynkowej" - podkreślił sędzia Piskorski.
Jednocześnie Trybunał umorzył postępowanie w pozostałym zakresie.
Sprawę rozpatrzył pięcioosobowy skład sędziowski, któremu przewodniczył sędzia Stanisław Rymar. Sprawozdawcą był sędzia Justyn Piskorski. Wyrok Trybunału jest ostateczny.
Jest to pierwszy wyrok wydany przez TK od 17 lipca, kiedy to Trybunał orzekł ws. nieuwzględnienia w przepisach aktu łaski, jako powodu niedopuszczalności dalszego prowadzenia sprawy karnej.