Przepis art. 47 ust. 10a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych określa sposób obliczania odsetek w sytuacji, gdy nie nastąpiło terminowe przekazanie składki do otwartego funduszu emerytalnego z przyczyn leżących po stronie ZUS. Zakład jest zobowiązany do zapłaty odsetek liczonych od wysokości zmiennej stopy procentowej, która jest obliczana jako średnia arytmetyczna średnich ważonych stóp rentowności 52-tygodniowych bonów skarbowych NBP. Tak obliczone odsetki są prawie 3-krotnie niższe od odsetek ustawowych ustalanych na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego.
Mimo to Trybunał Konstytucyjny uznał w wyroku z 18 grudnia 2008 r. (sygn. akt P 16/07), że przewidziany w ustawie systemowej sposób liczenia odsetek jest zgodny z konstytucją.
Zdaniem TK ustawodawca miał prawo odmiennie potraktować ubezpieczonych w II filarze, gdyż jest to materia ubezpieczeń, a wszyscy ubezpieczeni są traktowani w taki sam sposób. Obowiązek wypłaty odsetek za opóźnione składki jest ukształtowany w sposób jednolity niezależnie od tego, do jakiego funduszu powinny one trafić, oraz bez względu na cechy płatnika składek i ubezpieczonego czy wielkość omawianej zaległości. Ponadto TK nie jest powołany do kontroli zgodności ze sobą przepisów tej samej ustawy lub różnych ustaw. Dlatego nie jest argumentem wskazanie, że inne regulacje wysokości odsetek obowiązują dla zobowiązań cywilnoprawnych, a jeszcze inne - dla ZUS z tytułu opóźnień w wypłatach świadczeń emerytalnych i rentowych. Zdaniem TK różny sposób regulacji mieści się w ramach swobody ustawodawcy, który ma prawo określić, jaki poziom rekompensaty uważa za właściwy.