Na wstępie przypominamy, jaki wymiar urlopu okolicznościowego należy się pracownikowi:
• 2 dni – w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy,
• 1 dzień – w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.
Za czas zwolnienia od pracy z powodu urlopu okolicznościowego pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.
Polecamy: Urlop okolicznościowy na pogrzeb
W przypadku urlopu okolicznościowego obowiązują takie same zasady jak przy urlopie wypoczynkowym co oznacza, że pracownik jest zobowiązany złożyć u pracodawcy wniosek o udzielenie urlopu okolicznościowego, a pracodawca co do zasady nie może mu takiego urlopu odmówić. O ile jednak w przypadku urlopu wypoczynkowego jego termin nie jest zwykle związany z konkretną datą, o tyle urlop okolicznościowy już tak, wobec czego należy udowodnić pracodawcy, że powstało prawo do takiego urlopu.
Polecamy: Urlopy szkoleniowe
W związku z powyższym, pracownik jest zobowiązany do przedstawienia pracodawcy, w zależności od zdarzenia, bądź aktu ślubu, bądź aktu urodzenia, bądź aktu zgonu. W związku jednak z tym, że uzyskanie takich dokumentów zwykle następuje w okresie późniejszym niż samo zdarzenie, nie ma obowiązku, aby pracownik przedstawił takie dokumenty już w chwili składania wniosku o urlop okolicznościowy. Dokumenty takie mogą zostać dostarczone później.
Jeżeli pracownikowi przysługują dwa dni urlopu okolicznościowego, nie musi wykorzystywać ich łącznie.
Należy jednak pamiętać, że udowodnienie wystąpienia zdarzenia uzasadniającego dodatkowy urlop jest obowiązkiem pracownika. Jeżeli tego nie zrobi, pracodawca może uznać, że nieobecność pracownika w dniach, kiedy korzystał z urlopu okolicznościowego była nieusprawiedliwiona, co z kolei stanowi naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i może stanowić przyczynę zwolnienia.