Każdy student podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Do takiego ubezpieczenia studenta zgłaszają rodzice lub opiekunowie prawni, pracodawca (jeżeli student jest zatrudniony na umowę o pracę) lub też sam student jeżeli założył własną działalność gospodarczą.
Prawo do korzystania z bezpłatnej opieki zdrowotnej wygasa po 4 miesiącach od ukończenia studiów albo skreślenia z listy studentów (za datę ukończenia studiów przyjmuje się dzień obrony pracy dyplomowej).
Polecamy książkę: Umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne w 2017 r.
Jakie są możliwości?
Jeżeli dana osoba po skończeniu studiów podejmie zatrudnienie czy to na podstawie umowy o pracę, czy podejmie działalność gospodarczą – składki będzie odprowadzał odpowiednio pracodawca lub osoba zakładająca działalność. Możliwością jest również zarejestrowanie się jako osoba bezrobotna w urzędzie pracy (tu składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaca urząd pracy).
Inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku osoby, która ukończyła 26 lat, nadal się uczy i nie ma zatrudnienia. W takim przypadku może zgłosić się do uczelni z wnioskiem o objęcie ubezpieczeniem w NFZ.
Jeżeli żadna z tych opcji nie dotyczy – czyli nie pracujemy, kończymy studia, wówczas można przystąpić do dobrowolnego ubezpieczenia w NFZ.
Wysokość składki
Składka na dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne jest zmienna i zależy od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia podawanego przez prezesa GUS. Składka za II kwartał czyli w miesiącach kwiecień, maj i czerwiec wynosi 395,15 zł.
Dla studentów cudzoziemców składka wynosi 46,80 zł miesięcznie.
Jak wygląda procedura ubiegania się o dobrowolne ubezpieczenie zdrowotne w NFZ?
Prawo do zawarcia takiej umowy przysługuje każdemu, kto nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu. W pierwszej kolejności osoba zainteresowana powinna wystąpić z wnioskiem, który należy złożyć w oddziale wojewódzkim NFZ lub w jednej z delegatur. Następnie osoba zainteresowana otrzymuje umowę do podpisu. Warunkiem zawarcia umowy jest jednak wniesienie dodatkowej opłaty. Wysokość tej opłaty zależy od długości przerwy w ubezpieczeniu zdrowotnym i opłacaniu składek.
Jeżeli przerwa wynosi powyżej 3 miesięcy osoba chcąca skorzystać z dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego ma obowiązek wnieść dodatkową opłatę, która wynosi:
- od 3 miesięcy do roku - opłata dodatkowa wynosi 20% dochodów przyjętych jako podstawa wymiaru składki.
- powyżej roku do 2 lat - opłata dodatkowa wynosi 50% dochodów przyjętych jako podstawa wymiaru składki.
- powyżej 2 lat do 5 lat - opłata dodatkowa wynosi 100% dochodów przyjętych jako podstawa wymiaru składki.
- powyżej 5 lat do 10 lat - opłata dodatkowa wynosi 150% dochodów przyjętych jako podstawa wymiaru składki.
- powyżej 10 lat - opłata dodatkowa wynosi 200% dochodów przyjętych jako podstawa wymiaru składki.
Po podpisaniu umowy o dobrowolne ubezpieczenie z NFZ, ubezpieczony powinien złożyć we właściwym dla swojego miejsca zamieszkania ZUS-ie, druk ZUS ZZA z kodem tytułu ubezpieczenia 24 10 XX, w terminie 7 dni od zawarcia umowy.
Korzyści z ubezpieczenia zdrowotnego
Ubezpieczenie zdrowotne daje prawo do korzystania przez ubezpieczonego z bezpłatnych świadczeń zdrowotnych, czyli między innymi badania, wizyty lekarskie, zabiegi, rehabilitacja, leczenie szpitalne. Oznacza to, że niebędąc osobą ubezpieczoną – np. w razie wypadku – osoba przewieziona do szpitala i objęta opieką szpitalną – będzie musiała zapłacić za takie leczenie.