Śmierć pracownika - to zdarzenie prawne powodujące wygaśnięcie stosunku pracy z mocy prawa.
Za dzień śmierci należy przyjąć datę zgonu określoną w akcie zgonu. W szczególnych sytuacjach datę śmierci będzie określało orzeczenie sądu o uznaniu za zmarłego.
Śmierć pracownika wiąże się dla pracodawcy z obowiązkiem niezwłocznego wystawienia świadectwa pracy, które składa się w aktach osobowych zmarłego pracownika. Wydanie świadectwa pracy może nastąpić tylko na wniosek, który może złożyć jedynie członek rodziny zmarłego pracownika lub inna osoba będąca spadkobiercą tego pracownika.
Śmierć pracownika nie ma wpływu na istnienie i rozmiar nabytych przez niego i niezaspokojonych roszczeń majątkowych wynikających ze stosunku pracy. Prawa majątkowe ze stosunku pracy (np. należne, a niewypłacone pracownikowi kwoty wynagrodzenia zasadniczego, ekwiwalent pieniężny) przechodzą po jego śmierci w równych częściach na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej. Kodeks pracy przewiduje więc odrębny od dziedziczenia porządek następstwa prawnego w przypadku wejścia w prawa majątkowe ze stosunku pracy.
Małżonek zmarłego pracownika nabywa prawo do swojej części świadczeń majątkowych, niezależnie od tego, czy jest uprawniony do renty rodzinnej.
W przypadku pozostałych członków rodziny zmarłego pracownika konieczne jest ustalenie przez pracodawcę, czy spełniają oni przesłanki do nabycia takiej renty.
Uprawnionymi do renty rodzinnej mogą być (poza małżonkiem):
- dzieci własne zmarłego, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione,
- przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, w tym również w ramach rodziny zastępczej,
- rodzice.
Patrz też: Odprawa pośmiertna.