Dieta – to ekwiwalent pieniężny przysługujący pracownikowi na pokrycie zwiększonych kosztów utrzymania w czasie podróży służbowej. Dieta jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Wysokość diety uzależniona jest od tego, czy podróż odbywa się na terytorium Polski czy poza granicami.
W przypadku pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej dieta z tytułu podróży służbowej odbywanej na obszarze kraju wynosi 23 zł na dobę podróży. Należność oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania, w dwojaki sposób: jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi od 8 do 12 godzin – przysługuje połowa diety, jeżeli ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości. Natomiast jeśli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę do 8 godzin – przysługuje połowa diety, a ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości. Dieta nie przysługuje za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika oraz w przypadku pracowników przebywających w podróży trwającej co najmniej 10 dni (za dni wolne od pracy, w których pracownik uda się do miejscowości pobytu stałego lub czasowego), a także gdy pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.
Jeżeli pracownik odbywa podróż służbową poza granicami kraju, dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży (np. Niemcy – 42 euro, Francja – 45 euro, USA – 46 $). Za każdą dobę podróży przysługuje dieta w pełnej wysokości, natomiast za niepełną dobę podróży trwającą do 8 godzin – przysługuje 1/3 diety, ponad 8 do 12 godzin – przysługuje 1/2 diety, ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości. Pracownikowi odbywającemu podróż w charakterze kuriera dyplomatycznego przysługuje dieta podwyższona o 25%.
Warunki wypłacania diety z tytułu podróży służbowej pozostałym pracownikom (niezatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej) określa się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest zobowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. Należności te nie mogą być jednak niższe niż przysługujące pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej.