Dyżur jest jednym z obowiązków pracowniczych. Stanowi dodatkowe zadanie, po normalnych godzinach pracy, ale zadanie to musi się mieścić w ramach uzgodnionego rodzaju pracy (wynikać z umowy o pracę), a nie wykraczać poza ten rodzaj.
Ustawodawca nie wprowadził granicy czasowej trwania dyżuru, zdecydował jedynie, że z wyłączeniem pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy, czas pełnienia dyżuru nie może naruszać prawa pracownika do nieprzerwanego, 11-sto godzinnego odpoczynku dobowego oraz 35-cio godzinnego odpoczynku w każdym tygodniu, z uwzględnieniem określonych przepisami wyjątków od tej zasady.
Polecamy: Zasady ochrony wynagrodzenia za pracę
Zauważyć należy, iż pozostawanie w gotowości do wykonywania pracy oznacza, iż pracownik w każdej chwili będzie mógł podjąć obowiązki wynikające z dyżuru i że musi być do pełnienia tych obowiązków zdolny, co między innymi wyklucza także picie alkoholu w czasie dyżuru.
Za czas dyżuru, gdy pracownik wykonywał pracę, przysługuje mu normalne wynagrodzenie za pracę, a przepracowany czas jest wliczany do jego czasu pracy.
Polecamy: Kodeksowe dodatki do wynagrodzenia
Jeżeli natomiast pracownik nie wykonywał pracy w trakcie dyżuru, to czasu dyżuru nie wlicza się do czasu pracy. Pracownikowi jednakże w tej sytuacji, za wyjątkiem pracowników pełniących dyżur w domu, jak i pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy, przysługuje:
- czas wolny od pracy w wymiarze odpowiadającym długości dyżuru, a w razie braku możliwości udzielenia czasu wolnego
- wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia.