Pracodawca, ustalając wysokość wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, a także wysokość niektórych składników wynagrodzenia, stosuje zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Należy pamiętać, że zasady te wykorzystuje się zarówno do obliczania wynagrodzenia, jak i do składników, które przyjmujemy lub wyłączamy z podstawy wynagrodzenia urlopowego.
Wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy
Zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego stosuje się przede wszystkim w przypadku ustalania wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy oraz za czas niewykonywania pracy, gdy przepisy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia.
Pracodawca, ustalając podstawę obliczania wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, musi uwzględnić otrzymywane przez pracownika stałe i zmienne składniki wynagrodzenia. Obliczając powyższe składniki, należy wziąć pod uwagę zasady obowiązujące przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia urlopowego, z tym jednak zastrzeżeniem, że składniki wynagrodzenia ustalane w wysokości przeciętnej (zmienne składniki wynagrodzenia za okresy nie dłuższe niż miesięczne) oblicza się z miesiąca, w którym przypadło zwolnienie od pracy lub okres niewykonywania pracy. Stałe miesięczne składniki oraz składniki za okresy dłuższe niż miesięczne wypłaca się zaś w terminie ich płatności w ustalonej wysokości.
Tabela 1. Przypadki obliczania wynagrodzenia tak jak wynagrodzenia za urlop.
@RY1@i26/2011/014/i26.2011.014.000.0045.101.jpg@RY2@
@RY1@i26/2011/014/i26.2011.014.000.0045.102.jpg@RY2@
Pracodawca musi również pamiętać, że powyższe zasady stosuje się w przypadkach określonych w § 4 rozporządzenia z 29 maja 1996 r., np. za czas przestoju.
Przykład
Pracownik zatrudniony na stanowisku handlowca wynagradzany jest prowizją w wysokości 1% sprzedaży wykonanej w danym miesiącu. W marcu 2011 r. pracownik przez 8 godzin z powodu braku prądu w firmie nie wykonywał pracy. Za trzy miesiące poprzedzające ten miesiąc pracownik wypracował wynagrodzenie w następujących wysokościach w:
• grudniu 2010 r. – 4100 zł,
• styczniu 2011 r. – 3800 zł,
• lutym 20011 r. – 3500 zł.
Za czas przestoju pracownik otrzyma zatem 186,88 zł.
(3500 + 3800 + 4100) : 488 godz. = 23,36 zł,
23,36 zł x 8 godz. = 186,88 zł.
Podstawa prawna:
- art. 1031, 148, 185, 188, 210, 229 i 237 Kodeksu pracy,
- § 5 rozporządzenia MPiPS z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (DzU nr 62, poz. 289 ze zm.),
- § 16 rozporządzenia MPiPS z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (DzU nr 60, poz. 281 ze zm.).