RADA
Pracownik nie ma w tym przypadku racji. Wynagrodzenie za czas przerwy na odpoczynek przysługuje w wysokości wskazanej w przepisach wewnątrzzakładowych obowiązujących u pracodawcy, nie niższej jednak niż połowa wynagrodzenia zasadniczego. Skoro więc płaci Pan połowę wynagrodzenia zasadniczego, to jest to zgodne z przepisami.
UZASADNIENIE
Kierowcy, po 6 kolejnych godzinach pracy, przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy czas pracy w danej dobie nie przekracza 9 godzin, oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy czas pracy w danej dobie obejmuje więcej niż 9 godzin. Przerwa 30- i 45-minutowa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie 6-godzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie (art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców).
Jeśli kierowca prowadzi pojazd podlegający przepisom rozporządzenia (WE) nr 561 /2006 Parlamentu Europejskiego, czyli, co do zasady, przeznaczony do przewozu więcej niż 9 osób wraz z kierowcą lub do przewozu towarów, którego masa całkowita przekracza 3,5 t, musi mieć zapewnioną przerwę trwającą co najmniej 45 minut po każdym 4,5-godzinnym okresie prowadzenia pojazdu. Przerwa ta może być podzielona na dwie części wykorzystywane w trakcie i bezpośrednio po wymienionym okresie jazdy, z których pierwszy nie może być krótszy niż 15 minut, drugi zaś – niż 30 minut. Kierowca, który skorzystał z takiej przerwy, nie ma już prawa do 30- czy 45-minutowej przerwy na odpoczynek.
Zarówno za 30- i 45-minutową przerwę na odpoczynek, jak i za 45-minutową przerwę w prowadzeniu pojazdu, kierowcy przysługuje wynagrodzenie w wysokości określonej w przepisach wewnątrzzakładowych obowiązujących u pracodawcy. To pracodawca powinien uregulować wysokość wynagrodzenia przysługującego za czas przerwy na odpoczynek czy przerwy w prowadzeniu pojazdu. Wynagrodzenie to nie może być jednak dowolne – za czas przerwy pracownik nie może dostać bowiem mniejszego wynagrodzenia niż połowa wynagrodzenia zasadniczego, czyli połowa wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeśli w warunkach wynagradzania nie ustalono kwoty wynagrodzenia zasadniczego – 30% wynagrodzenia obliczonego na zasadach ustalonych dla wynagrodzenia urlopowego (art. 9 ust. 6 wymienionej ustawy).
PRZYKŁAD
Kierowca w danym dniu miał zaplanowanych 5 godz. 30 min. pracy, z czego 5 godzin obejmowało czas prowadzenia pojazdu. Kierowca jest wynagradzany miesięczną stawką 1600 zł, a w regulaminie wynagradzania zostało ustalone, że za czas przerwy w prowadzeniu pojazdu przysługuje wynagrodzenie w wysokości połowy stawki zasadniczego wynagrodzenia. W tym przypadku za czas jednej 45-minutowej przerwy kierowca otrzyma 3,75 zł. Kwota ta została obliczona w następujący sposób:
1600 zł : 160 godz. (wymiar czasu pracy w maju) x 50% = 5 zł (jest to wynagrodzenie za 1 godz.),
5 zł : 60 min x 45 min = 3,75 zł (jest to wynagrodzenie za 45-minutową przerwę).
Kierowcy, którego czas pracy w danej dobie obejmuje co najmniej 6 godzin, przysługuje również przerwa na spożycie posiłku, trwająca 15 minut. Jest to tzw. przerwa na posiłek. Przerwa ta jest wliczana do czasu pracy, a co za tym idzie, jest wynagradzana jak normalna praca. Ponadto przerwa ta pomniejsza przerwę na odpoczynek i przerwę w prowadzeniu pojazdu. Jeśli zatem kierowcy w danej dobie przysługuje zarówno przerwa na spożycie posiłku, jak i przerwa na odpoczynek lub przerwa w prowadzeniu pojazdu, przerwy te są pomniejszane o 15-minutową przerwę na posiłek.
PRZYKŁAD
Kierowca – taksówkarz ma w danym dniu zaplanowanych 8 godzin pracy. Przysługuje mu zatem 15-minutowa przerwa na posiłek oraz 30-minutowa przerwa na odpoczynek. Przerwa na odpoczynek jest jednak pomniejszana o przerwę na posiłek. W efekcie więc kierowca dostanie 15-minutową przerwę na posiłek i 15-minutową przerwę na odpoczynek.
WAŻNE!
Kierowcy, którego czas pracy w danej dobie obejmuje co najmniej 6 godzin, na spożycie posiłku przysługuje trwająca 15 minut przerwa, która jest wliczana do czasu pracy i wynagradzana jak normalna praca.
Jeśli przerwa na odpoczynek lub przerwa w prowadzeniu pojazdu ulegają skróceniu o przerwę na spożycie posiłku, zapłata za nią następuje zgodnie z jej charakterem, czyli za 15 minut pracownikowi przysługuje wynagrodzenie takie jak za pracę, zaś za pozostałą część – wynagrodzenie określone w przepisach wewnątrzzakładowych, nie niższe niż 50% wynagrodzenia zasadniczego.
PRZYKŁAD
Kierowca zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy pracuje od poniedziałku do piątku po 8 godzin. Kierowcy w każdym dniu przysługuje więc 15-minutowa przerwa na posiłek i 15-minutowa (30 min – 15 min) przerwa na odpoczynek. Kierowca jest wynagradzany stawką 1600 zł, zaś za czas przerwy przysługuje mu 50% wynagrodzenia zasadniczego. W maju 2009 r. kierowca wykorzysta zatem 20 przerw 15-minutowych zaliczanych do czasu pracy oraz 20 przerw 15-minutowych na odpoczynek – przepracuje bowiem 20 dni. Łącznie kierowca otrzyma wynagrodzenie za maj w wysokości 1625 zł:
1600 zł – rekompensuje pracę i przerwy na posiłek wliczane do czasu pracy,
1600 (wynagrodzenie zasadnicze): 160 godz. (wymiar pracy w maju) x 50% = 5 zł – wynagrodzenie zasadnicze za jedną godzinę przerwy,
5 zł : 60 min x 15 min x 20 dni = 25 zł – wynagrodzenie za przerwy na odpoczynek w maju,
1600 zł (wynagrodzenie zasadnicze) + 25 zł (wynagrodzenie za przerwy) = 1625 zł – łączne wynagrodzenie za maj.
Podstawa prawna:
- art. 6 ust. 3, art. 9 ust. 6, art. 13 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (DzU nr 92, poz. 879 ze zm.),
- art. 7 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (DzU UE L 2006.102.1).