Pracownik nie ma prawa do wynagrodzenia chorobowego w okresie od 2 do 11 marca 2009 r., ponieważ nie ma 30 dni ubezpieczenia chorobowego.
UZASADNIENIE
Pracownik uzyskuje prawo do wynagrodzenia chorobowego po 30 dniach nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Do tego okresu płatnik wlicza zarówno ubezpieczenie dobrowolne, jak i obowiązkowe.
Pracownik przed zatrudnieniem w Państwa firmie, w okresie od 16 listopada 2008 r. do 15 lutego 2009 r., pobierał świadczenie rehabilitacyjne wypłacane przez ZUS. Świadczenie rehabilitacyjne ZUS wypłacał za okres po rozwiązaniu umowy o pracę, czyli od 16 listopada 2008 r. pracownik nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu. Z tego powodu Państwa pracownik nie ma prawa do wynagrodzenia chorobowego od pierwszego dnia niezdolności do pracy przed upływem 30 dni ubezpieczenia chorobowego w Państwa zakładzie. Za cały okres zwolnienia lekarskiego od 2 do 11 marca 2009 r. pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe. Prawo do wynagrodzenia chorobowego pracownik uzyska 18 marca 2009 r. Jeśli więc otrzyma zwolnienie lekarskie po 17 marca 2009 r., będzie miał prawo do wynagrodzenia chorobowego.
WAŻNE!
Przez okres pobierania świadczenia wypłacanego przez ZUS, po rozwiązaniu umowy o pracę pracownik nie podlega ubezpieczeniu chorobowemu.
Gdyby przerwa między okresami ubezpieczenia chorobowego nie przekraczała 30 dni, pracownik miałby prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia zwolnienia lekarskiego.
PRZYKŁAD
Umowa o pracę została rozwiązana z pracownikiem 28 lutego 2009 r. Kolejną pracę pracownik rozpoczął od 2 marca 2009 r. Do 1 marca 2009 r. miał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Pracownik zachorował na grypę 6 marca 2009 r. i otrzymał zwolnienie lekarskie do 13 marca 2009 r. Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe za cały okres zwolnienia lekarskiego. Przerwa między kolejnymi okresami ubezpieczenia wynosi 1 dzień. Dlatego kolejne okresy ubezpieczenia chorobowego pracownika pracodawca wliczył do okresu wyczekiwania, od którego zależy prawo do wynagrodzenia chorobowego. Nie ma przy tym znaczenia, że w trakcie zatrudnienia pracownik pobierał świadczenie rehabilitacyjne.
Do pierwszych 33 dni lub 14 dni niezdolności do pracy w roku, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas choroby, zaliczamy niezdolności do pracy płatne, a w niektórych przypadkach również niepłatne.
Prawo do wynagrodzenia i zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego przysługuje obowiązkowo ubezpieczonym, którzy mają wcześniej co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego. Tego warunku również nie spełnia zatrudniony u Państwa pracownik, ponieważ nie ma 10-letniego okresu obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego.
Podstawa prawna
- art. 92 Kodeksu pracy,
- art. 2, art. 3 pkt 3, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 18 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.).
- Orzecznictwo uzupełniające: Składnik wynagrodzenia za pracę nie może być uwzględniony w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, chociażby pracodawca składnika tego nie wypłacił, jeśli przepisy jednoznacznie wskazują, że w okresie pobierania zasiłku chorobowego pracownik zachowuje do niego prawo. (Wyrok Sądu Najwyższego z 18 kwietnia 2007 r., I UK 312/06, OSNP 2008/9-10/146)