Pracownik może ubiegać się o świadczenia z zfśs. Fakt, że po rozwodzie nie mieszka z synem, nie wyłącza pracownika z kręgu osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń socjalnych w postaci np. wczasów pod gruszą czy dopłat do kolonii jego dziecka. Ponieważ pracownik płaci alimenty, a zatem ponosi koszty utrzymania dziecka, może się ubiegać o wsparcie z zfśs na warunkach wskazanych w regulaminie funduszu.
Ze środków zfśs, pracodawca może sfinansować m.in. działalność:
- kulturalno-oświatową (np. zakup biletów do kina, teatru) oraz sportowo-rekreacyjną (np. bilety na basen, na siłownię),
- na rzecz różnych form wypoczynku, m.in.:
- wypoczynku zorganizowanego we własnym zakresie (tzw. wczasy pod gruszą),
- kolonii,
- obozów, zimowisk dla dzieci i młodzieży.
Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń z funduszu socjalnego musi być uzależnione od tzw. kryterium socjalnego, czyli od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu (art. 8 ust. 1 ustawy o zfśs). Ponieważ przepisy nie określają definicji „sytuacja życiowa i rodzinna” ani nie wskazują sposobu ustalania sytuacji materialnej osób uprawnionych, szczegółowe regulacje w tym zakresie powinny znaleźć się w regulaminie zfśs. Przy dokonywaniu tego ustalenia powszechnie stosowana jest zasada obliczania przeciętnego dochodu przypadająca na osobę w gospodarstwie domowym. Regulamin zfśs może ponadto przewidywać możliwość odliczenia od dochodu alimentów płaconych przez pracowników, co powoduje obniżenie kwoty dochodu przypadającej na osobę.
Przykładowy zapis regulaminu zfśs dotyczący ustalania dochodu osób uprawnionych do korzystania ze środków funduszu socjalnego:
1. Osobami uprawnionymi do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych są:
1) pracownicy,
2) byli pracownicy – emeryci i renciści, którzy rozwiązali umowę o pracę ze spółką w związku z przejściem na emeryturę lub rentę i nie podjęli zatrudnienia na umowę o pracę u innego pracodawcy po rozwiązaniu stosunku pracy,
3) członkowie rodzin osób wymienionych w pkt 1 i 2, tj.:
a) współmałżonkowie,
b) pozostające na utrzymaniu osób wymienionych w pkt 1 i 2 dzieci własne, dzieci przysposobione oraz przyjęte na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, dzieci współmałżonków – do ukończenia lat 18, a jeśli kształcą się – do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 lat, a osoby niepełnosprawne bez względu na wiek.
2. Podstawę do przyznania ulgowych usług i świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowi dochód brutto przypadający na osobę w gospodarstwie domowym.
3. Dochodem w gospodarstwie domowym są wszelkiego rodzaju świadczenia pieniężne (zarówno opodatkowane, jak i nieopodatkowane), uzyskiwane przez osoby zamieszkujące we wspólnym gospodarstwie domowym.
4. Dochody poszczególnych osób zamieszkujących we wspólnym gospodarstwie pomniejsza się o kwoty alimentów ustalonych wyrokiem lub ugodą sądową płaconych na rzecz dzieci niepozostających z osobą uprawnioną we wspólnym gospodarstwie domowym.
Wskazane jest, aby regulamin określał także górną granicę wieku dzieci, której przekroczenie powoduje utratę możliwości uzyskiwania na nie dofinansowania z zfśs. W tym kontekście w regulaminie gospodarowania środkami zfśs należy ponadto wskazać konieczność spełnienia wymogu pozostawania dziecka/dzieci na utrzymaniu pracownika lub byłego pracownika emeryta/rencisty.
W omawianym przypadku pracownik nie mieszka z synem, a zatem nie prowadzi z nim wspólnego gospodarstwa. Pracownik jest jednak zobowiązany do płacenia alimentów. W ten sposób partycypuje w kosztach wychowania dziecka. Z tego względu pracownik jest uprawniony do ubiegania się o świadczenia z zfśs na syna. Natomiast przyznanie pomocy jest uzależnione od spełnienia przez pracownika kryterium socjalnego ustalonego przez pracodawcę.
WAŻNE!
Pracownik ma prawo ubiegać się o świadczenia socjalne na dzieci, z którymi nie mieszka, ale które są na jego utrzymaniu.
Podstawa prawna:
- art. 2 pkt 1 i pkt 5, art. 8 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 2012 r. poz. 592).