Nagrodę za ocenę rocznej pracy pracowników powinni Państwo uwzględnić w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym on zachorował. Należy ją wliczyć do podstawy wymiaru wynagrodzenia/zasiłku bez uzupełniania za okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
UZASADNIENIE
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla pracownika stanowi jego przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. W podstawie wymiaru świadczeń chorobowych należy uwzględniać także inne składniki wynagrodzenia, przysługujące np. za okresy roczne (premie, nagrody), jeśli nie przysługują one za czas niezdolności do pracy. Składniki roczne należy przyjmować do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 42 ust. 3 ustawy zasiłkowej).
Jeżeli pracownik nie był zatrudniony u pracodawcy przez cały rok poprzedzający miesiąc zachorowania albo w tym okresie korzystał z urlopu wychowawczego lub bezpłatnego, składniki roczne należy uwzględniać w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych w wysokości proporcjonalnej do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy zatrudnienia w roku poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy (art. 36 ust. 2 ustawy zasiłkowej).
W razie braku u pracodawcy jednoznacznych postanowień o zachowaniu przez pracownika prawa do składników wynagrodzenia za okres pobierania świadczeń chorobowych, należy uznać, że składnik wynagrodzenia nie jest wypłacany za okres pobierania zasiłków. Wówczas należy uwzględnić go w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych. Jeżeli jednak pracodawca udokumentuje, że wypłaca składnik wynagrodzenia za okres pobierania zasiłku, mimo że nie zawarł tej zasady w przepisach wewnątrzzakładowych, składnika tego nie należy uwzględniać w podstawie wymiaru wynagrodzenia/zasiłku (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej).
WAŻNE!
W podstawie wymiaru zasiłków nie można uwzględniać składników, które – mimo braku odpowiednich regulacji – są wypłacane również za czas niezdolności do pracy.
W przypadku gdy przepisy płacowe nie zawierają postanowień o sposobie zmniejszania wysokości składnika wynagrodzenia za czas pobierania zasiłków, należy go uwzględniać w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
PRZYKŁAD
Pracownik zatrudniony od 1 października 2008 r. z wynagrodzeniem miesięcznym 4330 zł, we wrześniu 2010 r. uległ wypadkowi w drodze do pracy. W marcu 2010 r. otrzymał od prezesa nagrodę za ocenę roczną za ubiegły rok w wysokości 2750 zł. W przepisach wewnątrzzakładowych nie było zapisu o sposobie zmniejszania tego składnika za okres pobierania zasiłku. Do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należy zatem przyjąć wynagrodzenie za okres od września 2009 r. do sierpnia 2010 r. oraz 1/12 nagrody za ocenę roczną pracownika. Stawka za jeden dzień tej niezdolności do pracy wyniesie 131,14 zł, zgodnie z poniższymi obliczeniami:
4330 zł – (4330 zł x 13,71%) = 3736,36 zł,
2750 zł – (2750,00 zł x 13,71%) = 2372,97 zł,
2372,97 zł : 12 miesięcy = 197,75 zł,
3736,36 zł + 197,75 zł = 3934,11 zł;
3934,11 zł : 30 dni = 131,14 zł.
Podstawa prawna
- art. 36, art. 41–42 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512).