Franciszek S. był zatrudniony w spółce G. jako członek zarządu. Podstawą zatrudnienia był kontrakt menedżerski. Franciszek S. równolegle prowadził działalność gospodarczą w zakresie doradztwa, zarządzania i usług. W ramach tej działalności wykonywał umowę o zarządzenie przedsiębiorstwem zawartą ze spółką G. Dla tej spółki na podstawie innej umowy zawartej w 2005 r. świadczył jeszcze usługi w zakresie doradztwa gospodarczego. Poza wymienionymi usługami przedmiotem jego działalności gospodarczej było wynajmowanie pomieszczeń własnych różnym podmiotom oraz zarządzanie przedsiębiorstwami.
Na podstawie zawartego kontraktu menedżerskiego Franciszek S. został zgłoszony przez spółkę tylko do ubezpieczenia zdrowotnego. Z tym nie zgodził się ZUS i wydał decyzję nakładającą na spółkę obowiązek zgłoszenia Franciszka S. do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych (emerytalnego, rentowych oraz wypadkowego) oraz zapłacenia zaległych składek. ZUS uznał, że w tym wypadku spółka zatrudniła Franciszka S. na podstawie umowy o świadczenie usług. Ta zaś podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.
Spółka odwołała się do sądu. W I instancji przegrała - Sąd Okręgowy w B. uznał decyzję ZUS za prawidłową i oddalił odwołanie. Podobnie orzekł Sąd Apelacyjny w B. oddalając apelację spółki. Pozostała skarga kasacyjna, która tym razem została uwzględniona. Sąd Najwyższy uchylił wyrok i nakazał ponowne rozpoznanie sprawy.
Uzasadniając orzeczenie, Sąd Najwyższy wskazał, że sądy i ZUS nieprawidłowo przyjęły jako podstawę prawną objęcia obowiązkiem ubezpieczenia przepisy podatkowe. W tym wypadku ZUS i sądy powołały się na art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten określa jako przychody z działalności wykonywanej osobiście przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. To zdecydowało o objęciu obowiązkiem ubezpieczenia Franciszka S. Gdyby przepis ten miał decydujące znaczenie, to wynika z niego wniosek przeciwny od przyjętego w zaskarżonym rozstrzygnięciu. Przepis ten bowiem literalnie stwierdza, że umowy menedżerskie mogą być zawierane w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - podkreślił Sąd. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych określa prowadzenie działalności pozarolniczej (w tym gospodarczej) jako odrębną podstawę do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym.
W sprawie należało więc oddzielić opodatkowanie od podstawy ubezpieczeń społecznych. Kwalifikacja podatkowa przychodów z umów menedżerskich jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście, nie mogła zmienić podstawy obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Nadal była nią działalność gospodarcza zainteresowanego, w której ramach zawarł i realizował umowy menedżerskie. Ubezpieczenie społeczne jest pochodne od działalności (zatrudnienia) wybranej przez ubezpieczonego. Zainteresowany wybrał działalność gospodarczą i taką podstawę należy przyjąć dla ubezpieczeń.
Wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2008 r. (I UK 138/08).