Należy zaznaczyć, że na podstawie dotychczasowych przepisów art. 34, 48 i 49 ustawy emerytalnej w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. można przejść na emeryturę górniczą, jeżeli warunki określone w tych przepisach zostaną spełnione do 31 grudnia 2008 r. Wniosek o przyznanie świadczenia może być złożony również po tej dacie.
Zgodnie z art. 49 w związku z art. 34 ust. 2 ustawy mężczyzna urodzony po 31 grudnia 1948 r., aby uzyskać prawo do górniczej emerytury w wieku 50 lat, musi posiadać okres pracy górniczej łącznie z okresami pracy równorzędnej i okresami zaliczanymi do pracy górniczej, wynoszący co najmniej 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 36 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z art. 48 prawo do górniczej emerytury bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., a przed dniem 1 stycznia 1969 r., którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat.
Dodatkowym warunkiem przyznania wymienionych emerytur górniczych jest nieprzystąpienie do otwartego funduszu emerytalnego i rozwiązanie stosunku pracy.
Osobom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., które do dnia 31 grudnia 2008 r. nie spełnią warunków do emerytury górniczej na dotychczasowych zasadach, uprawnienia do emerytury górniczej ustalane są na podstawie obowiązujących od 1 stycznia 2007 r. przepisów art. 50a-50e ustawy.
Należy zwrócić uwagę, że od 1 stycznia 2007 r. ustawa emerytalna nie zawiera pojęcia okresów zaliczanych do pracy górniczej. Uległ zmianie również katalog okresów pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, które zostały wymienione w art. 50c ust. 1 i 2 ustawy.
Przepis art. 50a ustawy emerytalnej określa, że górnicza emerytura przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:
• ukończył 55 lat życia,
• ma okres pracy górniczej wynoszący łącznie z okresami pracy równorzędnej z pracą górniczą co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 10 lat pracy górniczej określonej w art. 50c ust. 1.
Wiek emerytalny wymagany od pracowników: kobiet mających co najmniej 20 lat, a mężczyzn co najmniej 25 lat pracy górniczej i równorzędnej, w tym co najmniej 15 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 50c ust. 1, wynosi 50 lat.
Przy ustalaniu prawa do emerytury górniczej uwzględnia się okresy pracy górniczej i pracy równorzędnej z pracą górniczą, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy, z tym że okresy pracy górniczej i równorzędnej z pracą górniczą uwzględnia się, jeżeli praca ta wykonywana była co najmniej w połowie wymiaru czasu pracy.
Przepis art. 50e ustawy emerytalnej określa, że prawo do górniczej emerytury, bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom, którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat. Do okresów pracy zalicza się także okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy albo z tytułu choroby zawodowej, za które zostało wypłacone wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne, bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy.
Ponadto prawo do emerytury górniczej na podstawie art. 50a i 50e przysługuje pod warunkiem, że pracownik nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem ZUS, na dochody budżetu państwa.