Za cały okres niezdolności do pracy zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie chorobowe. Wynika to z tego, że wykonuje zlecenie na rzecz swojego pracodawcy i do celów ubezpieczeń społecznych jest uznawany za pracownika.
UZASADNIENIE
Za pracownika uważa się nie tylko osobę pozostającą w stosunku pracy, ale także osobę pracującą na podstawie umowy zlecenia, jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Taką osobę płatnik składek powinien zgłosić do ubezpieczeń społecznych jako pracownika, tj. z kodem ubezpieczenia 01 10 xx (art. 8 ust. 1 i ust. 2a ustawy systemowej).
Takie rozumienie pracownika należy przyjąć zarówno przy ustalaniu obowiązku ubezpieczeń, wysokości składek, jak i należnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
Pracownik nabywa prawo do świadczeń za czas choroby po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Za czas niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej łącznie do 33 dni (14 dni) w ciągu roku kalendarzowego pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.
Od 25 października 2010 r. zatrudniają Państwo 35-letniego mężczyznę na podstawie umowy o świadczenie usług produkcyjnych. Zawartą umowę zleceniobiorca wykonuje na rzecz swojego pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Zleceniobiorca chorował od 23 grudnia 2010 r. do 15 stycznia 2011 r. Ponieważ była to jego pierwsza niezdolność do pracy w 2010 r., to za cały ten okres, tj. za 24 dni, przysługuje mu wynagrodzenie za czas choroby. Na 31 grudnia 2010 r. pracownikowi – przysługiwało wynagrodzenie chorobowe, dlatego od 1 stycznia 2011 r. należy nadal wypłacać mu to wynagrodzenie i na nowo liczyć okres 33 dni, za który przysługuje to wynagrodzenie w 2011 r. Dopiero gdy okres 33 dni niezdolności do pracy w 2011 r. zostanie wyczerpany, a pracownik w dalszym ciągu będzie niezdolny do pracy, będzie mu przysługiwał zasiłek chorobowy.
Podstawa prawna
- art. 92 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy,
- art. 4 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.),
- art. 8 ust. 1 i ust. 2a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.).