Wyposażenie stanowiska dla bezrobotnego - jak otrzymać refundację z urzędu pracy?

Szczegółowe warunki refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego reguluje rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej (dalej: rmpips) oraz ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej: uopziirp).

Starosta z Funduszu Pracy może zrefundować przedsiębiorcy koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnego w wysokości nie wyższej niż 6-krotość przeciętnego wynagrodzenia (art. 46 ust. 1 pkt 1 uopziirp).

Wysokość przeciętnego wynagrodzenia przyjmowana jest na dzień zawarcia umowy z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

Wniosek o refundację

Wniosek o refundację należy złożyć do właściwego starostwa. Powinien on zawierać (§ 2 ust. 1 rmpips):

• numer identyfikacyjny (REGON),
• numer identyfikacji podatkowej (NIP),
• datę rozpoczęcia działalności gospodarczej,
• symbol podklasy rodzaju prowadzonej działalności określony zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),
• oznaczenie formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej,
• liczbę stanowisk pracy dla skierowanych bezrobotnych,
• kalkulację wydatków dla poszczególnych stanowisk pracy i źródła ich finansowania,
• wnioskowaną kwotę refundacji,
• szczegółową specyfikację i harmonogram wydatków dotyczących wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy, w szczególności na zakup środków trwałych, urządzeń, maszyn, w tym środków niezbędnych do zapewnienia zgodności stanowiska pracy z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymaganiami ergonomii,
• rodzaj pracy, jaka będzie wykonywana przez bezrobotnych,
• wymagane kwalifikacje i inne wymagania niezbędne do wykonywania pracy,
• proponowaną formę zabezpieczenia zwrotu refundacji,
• podpis podmiotu lub osób uprawnionych do reprezentowania podmiotu.

Przedsiębiorca, który otrzymał refundację kosztów, jest zobowiązany zatrudniać bezrobotnego w pełnym wymiarze pracy przez minimum 24 miesiące

Należy również pamiętać, że do wniosku o refundację należy dołączyć następujące oświadczenia (§ 2 ust. 2 rmpips):

• o niezaleganiu w wypłacaniu w terminie wynagrodzeń pracownikom oraz o opłacaniu w terminie składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
• o niezaleganiu z opłacaniem w terminie innych danin publicznych,
• o nieposiadaniu innych nieuregulowanych zobowiązań cywilnoprawnych,
• o prowadzeniu działalności gospodarczej przez okres co najmniej 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku, o niekaralności w okresie 2 lat przed dniem złożenia wniosku za przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, w rozumieniu ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny – Dz.U. nr 88, poz. 553 z późn. zm.,
• o nieznajdowaniu się w trudnej sytuacji ekonomicznej, w rozumieniu Komunikatu Komisji

– Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.Urz. UE C 244 z 01.10.2004, str. 2),

• o nierozwiązaniu, w okresie 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku, stosunku pracy z pracownikiem za wypowiedzeniem dokonanym przez podmiot.

O tym, czy wniosek został uwzględniony czy odrzucony, starosta ma obowiązek poinformować przedsiębiorcę w terminie 30 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku.

W przypadku nieuwzględnienia wniosku starosta musi podać przyczynę odmowy.

Powodem odrzucenia może być niespełnianie jednego z warunków określonych w § 2 ust. 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej lub brak kompletnego i prawidłowo sporządzonego wniosku (§ 3 rmpips).

Otrzymanie refundacji

Podstawą zwrotu poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków na wyposażenie stanowiska pracy jest umowa ze starostwem powiatowym. Umowa zawierana jest na piśmie i zobowiązuje pracodawcę do (§ 4 ust. 2 rmpips):

• zatrudnienia na wyposażonym lub doposażonym stanowisku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy bezrobotnego przez 24 miesiące;
• utrzymania przez okres 24 miesięcy stanowisk pracy utworzonych w związku z przyznaną refundacją;
• zwrotu, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania starosty, całości przyznanej refundacji wraz z odsetkami w przypadku:

– złożenia niezgodnych z prawdą oświadczeń, o których mowa w § 2 ust. 2,

– naruszenia innych warunków umowy;

• zwrotu, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania starosty, przyznanej refundacji w wysokości proporcjonalnej do okresu niezatrudniania na utworzonych stanowiskach pracy skierowanych bezrobotnych wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia uzyskania środków.

Refundacja może zostać dokonana dopiero po przedłożeniu przez pracodawcę dokumentów potwierdzających poniesione wydatki na wyposażenie stanowiska pracy w okresie od dnia zawarcia umowy do dnia zatrudnienia skierowanego bezrobotnego (§ 5 rmpips).

Rozliczenie poniesionych i udokumentowanych przez podmiot kosztów dokonywane jest w kwocie brutto.

Zabezpieczenie refundacji

Rozporządzenie w § 10 dopuszcza kilka form zabezpieczenia spłaty otrzymanej refundacji. Do najczęściej stosowanych należy:

• poręczenie – w tym przypadku poręczyciel jest obowiązany przedłożyć oświadczenie o uzyskiwanych dochodach ze wskazaniem źródła i kwoty dochodu, aktualnych zobowiązaniach finansowych z określeniem wysokości miesięcznej spłaty zadłużenia, podając jednocześnie imię, nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL oraz nazwę i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość,
• weksel z poręczeniem wekslowym (awal),
• gwarancję bankową,
• zastaw na prawach lub rzeczach,
• blokadę rachunku bankowego,
• akt notarialny o poddaniu się egzekucji przez dłużnika.

Ujęcie w podatku dochodowym

Rozliczenie podatkowe otrzymanej refundacji następuje w momencie jej wpływu na konto przedsiębiorcy. Otrzymane środki mogą być przeznaczone na zakup środków trwałych lub wyposażenia. W zależności od przeznaczenia otrzymanej refundacji skutkuje to różnymi konsekwencjami w podatku dochodowym. W przypadku zakupu środków trwałych wartość otrzymanej refundacji nie jest przychodem podatkowym. Tym samym amortyzacja środka trwałego w części pokrytej refundacją nie stanowi kosztu podatkowego. W tej sytuacji ma zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof) i art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop). Zgodnie z tymi przepisami nie uważa się za koszty uzyskania przychodów „odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a–22o (w art. 16a–16m updop – przyp.red.), od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie”. Natomiast wartość zakupionego z refundacji wyposażenia zalicza się bezpośrednio w koszty i stanowią one dla jednostki przychód podatkowy. Zastosowanie ma tu art. 14 ust. 2 pkt 2 updof. Zgodnie z tym przepisem przychodem są „dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a–22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych”.

Ujęcie w księgach rachunkowych

Rozliczenie refundacji w księgach rachunkowych uzależnione jest od tego, czy jednostka zakupiła środek trwały czy wyposażenie. W przypadku wyposażenia otrzymane środki należy ująć jednorazowo w pozostałe przychody operacyjne w momencie ich otrzymania. Inaczej to wygląda w przypadku zakupu przez jednostkę środków trwałych. Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości środki pieniężne otrzymane na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów kwoty zwiększą stopniowo pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych lub kosztów prac rozwojowych sfinansowanych z tych źródeł.

PRZYKŁAD: Ewidencja otrzymanej refundacji na wyposażenie stanowiska pracy dla bezrobotnego

@RY1@i37/2011/014/i37.2011.014.000.0010.202.jpg@RY2@

Podstawa prawna

• Art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości – t.j. Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223; ost. zm. Dz.U. z 2010 r. nr 47, poz. 278.
• Art. 23 ust. 1 pkt 45, art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307; ost. zm. Dz.U. z 2011 r. nr 45, poz. 235.
• Art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654; ost. zm. Dz.U. z 2011 r. nr 28, poz. 143.
• Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej – Dz.U. z 2009 r. nr 62, poz. 512; ost. zm. Dz.U. z 2010 r. nr 30, poz. 156.
• Art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy prawnych – t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 69, poz. 415; ost. zm. Dz.U. z 2011 r. nr 45, poz. 235.