Wynagradzanie zatrudnianych cudzoziemców nie rządzi się innymi prawami niż te obowiązujące pracowników polskich. Co więcej, ważne jest, aby wynagrodzenie cudzoziemca zatrudnionego w Polsce nie było niższe od wynagrodzenia przysługującego polskiemu pracownikowi za wykonywanie porównywalnej pracy.
Taki warunek ma charakter antydumpingowy, nie może być bowiem tak, że pracodawcom bardziej opłacałoby się zatrudnić cudzoziemca niż pracownika polskiego. Zasady dla wszystkich powinny być równe.
Wynagrodzenie za pracę powinno być tak ustalone, aby odpowiadało rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy (art. 78 k.p.). Na wysokość wynagrodzenia nie ma wpływu fakt, że pracownik jest lub nie jest cudzoziemcem.
Zasady rozliczania wynagrodzenia cudzoziemców
O tym, gdzie cudzoziemiec będzie płacić podatki, decyduje przede wszystkim miejsce jego zamieszkania.
Definicja miejsca zamieszkania zawarta w ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwana dalej updof wpływa na rozliczenia podatkowe cudzoziemców pracujących w Polsce. Miejsce zamieszkania w Polsce ma obcokrajowiec, który przebywa w naszym kraju ponad 183 dni i jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce (art. 3 ust. 1a updof).
Taka osoba będzie musiała rozliczyć się ze wszystkich swoich dochodów w polskim urzędzie skarbowym (chyba że będzie posiadać certyfikat rezydencji wydany przez władze podatkowe innego kraju lub umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania będzie stanowić inaczej).
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Polski uważa się w szczególności, zgodnie z art. 3 ust. 2b updof, dochody (przychody) m.in. z:
• pracy wykonywanej na terytorium Polski na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Polski, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski.
Rozliczamy cudzoziemca, który nie mieszka w Polsce
Zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Polski. Dochody obcokrajowców są opodatkowane w Polsce tylko i wyłącznie w tej części, w jakiej zostały uzyskane z pracy wykonywanej na terytorium Polski. Jeżeli obcokrajowiec wykonuje swoją pracę w Polsce, to na polskiej firmie jako pracodawcy ciąży obowiązek poboru i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach takich samych jak w przypadku pracowników polskich (tj. wedle obowiązującej skali podatkowej).
WAŻNE!
Cudzoziemcy, którzy nie mają miejsca zamieszkania w Polsce, mogą korzystać z opodatkowania niektórych dochodów preferencyjną, tj. zryczałtowaną stawką 20% (art. 29 updof). Dotyczy to np. dochodów z tytułu członkostwa w zarządzie, kontraktów menedżerskich czy umów zlecenia.
Z takich uprawnień nie skorzystają osoby będące polskimi rezydentami podatkowymi - dochody te w ich przypadku są opodatkowane według obowiązującej, progresywnej skali podatkowej, tj. stawką 19%, 30% i 40%.
Cudzoziemiec - członek zarządu
Cudzoziemiec będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zasady opodatkowania przychodów zagranicznego członka zarządu będą zależały od tego, na jakiej podstawie będzie wykonywał swoją funkcję: stosunku pracy, umowy cywilnoprawnej czy też wyłącznie powołania do zarządu w drodze uchwały wspólników (bez zawierania odrębnej umowy cywilnoprawnej).
Osoby fizyczne, które nie mają miejsca zamieszkania w Polsce, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium RP na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz od innych dochodów uzyskiwanych w Polsce.
Należy przy tym pamiętać, że przy rozliczaniu dochodów osoby fizycznej o ograniczonym obowiązku podatkowym stosuje się umowy w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. Jednak zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania do celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, tj. tzw. certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 z wyłączeniem art. 29 ust. 3 updof).
Umowa o pracę
Do celów podatkowych cudzoziemiec zatrudniony na etacie (w tym także członek zarządu) jest traktowany w taki sam sposób jak pracownik polski. A zatem wynagrodzenie cudzoziemca - pracownika będącego członkiem zarządu - podlega opodatkowaniu według zasad ogólnych (na podstawie progresywnej skali podatkowej z uwzględnieniem pracowniczych kosztów uzyskania przychodów).
Płatnik zatrudniający cudzoziemca będącego członkiem zarządu powinien wpłacać zaliczki na podatek od jego wynagrodzeń w normalnym terminie przewidzianym na wpłatę zaliczek pozostałych swoich polskich pracowników.
Umowy cywilnoprawne, powołanie
Jeżeli cudzoziemiec - członek zarządu sprawuje swoją funkcję na podstawie umowy o dzieło, zlecenia, kontraktu menedżerskiego, umów o zarządzanie przedsiębiorstwem (umów o podobnym charakterze) lub powołania, to dochód uzyskiwany z tego tytułu podlega opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20% przychodu (pkt 1 i 5 ust. 1 art. 29 updof).
MAGDALENA KASPRZAK